نقد و بررسی فیلم زیبا صدایم کن به کارگردانی رسول صدرعاملی

فیلم زیبا صدایم کن به کارگردانی رسول صدرعاملی رابطه پدر و دختری را در یک صبح تا شب به تصویر می‌کشد که تا پیش از این فرصت زندگی کردن، شبیه به عموم مردم را نداشته‌اند. زیبا صدایم کن جز معدود فیلم‌های اقتباسی این دوره از جشنواره فجر است.

 این فیلم براساس رمانی به همین نام، نوشته فرهاد حسن‌زاده ساخته شده است. صدرعاملی با اتکا بر یک رمان موفق توانسته فیلمی درگیرکننده با بازی‌هایی تاثیرگذار را به کارنامه خود اضافه کند.

داستان فیلم زیبا صدایم کن

زیبا دختر نوجوان، سال‌هاست بدون مادر و پدر زندگی می‌کند. گویا مادر سال‌ها پیش زیبا و پدر را ترک کرده و پدر چندین سال است که در آسایشگاه بیماران روانی بستری است. در این میان خسرو تلاش دارد تا بعد سال‌ها دخترش را در روز تولدش همراهی کند. این رویارویی مسیری کاملا دراماتیک را پشت سر می‌گذارد. دختر در ابتدا قصد نزدیک شدن به پدرش را ندارد اما در این مسیر رابطه‌ای عمیق میان این دو شکل می‌گیرد.

پدر دیوانه اما قهرمان

شخصیت خسرو که مردی دچار اختلالات روانی است خیلی زود مخاطب را درگیر مسئله و هدف خود می‌کند. او می‌خواهد برای یک بار هم که شده برای دخترش پدری کند و چالشی که بر سر فرزندش قرار گرفته را برطرف کند. هر چند داستان در تهران 1403 می‌گذرد و به نظر می‌رسد منطقی رئالیستی بر آن استوار است اما جهان فیلم با حلقه‌هایی نامرئی بر دنیایی فانتزی استوار است. جهانی که مشکلات به شکلی نه چندان سخت و گاهی به آسانی حل و فصل می‌شوند.

نجات دخترانی که گشت ارشاد آنها را بازداشت کرده، پول اجاره خانه‌ای که به راحتی فراهم می‌شود و پایان‌بندی فیلم، همه تاکیدی بر این دنیای رویایی هستند. به خصوص که شرایط این روزهای کشور کاملا برخلاف حال و هوای فیلم است و مصائب مردم غیر قابل حل به نظر می‌رسد. برگ برنده زیبا صدایم کن در این تناقض است. مشکلاتی که به دست یک بیمار بستری در آسایشگاه حل می‌شود و این همان از خود بی خود شدنی است که از ذهن خسرو به دنیای بیرون نیز سرایت کرده است. زیبا نیز در این مسیر خسرو را همراهی می‌کند. هر چند در ابتدا این همراهی از سر جبر است اما در پایان، زیبا خود ناجی پدر می‌شود. در واقع هر کدام از شخصیت‌ها در مرحله‌ای مجزا به داد یکدیگر می‌رسند. نمای پایانی فیلم تاکیدی بر این دنیای رویایی است.

درباره بازی بازیگران

امین حیایی در نقش مردی که درگیر اختلالات روانی است اجرایی درخشان از خود به نمایش می‌گذارد. نگاه خیره او در کنار بدن دفرمه شده، به شخصیت عمق می‌بخشد و مخاطب را درگیر وضعیت خود می‌کند. ژولیت رضاعی نیز در اولین تجربه سینمایی خود اجرایی قابل توجه ارائه می‌دهد. صدر عاملی مثل همیشه در انتخاب بازیگر نوجوان بسیار دقیق عمل کرده است.