چرا سید علی صالحی دستمزد نجومی یک کمدی را برای فیلم ناتور دشت رد کرد؟

فیلم ناتوردشت یکی از آثار مورد توجه تماشاگران در جشنواره امسال بود، اما با وجود تحسین‌های بسیار، از سوی داوران جشنواره نادیده گرفته شد و تنها در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (میرسعید مولویان) نامزد شد.

در این میان، بازی سید علی صالحی در نقش مشدجان بسیار مورد توجه قرار گرفت. این بازیگر در گفت‌وگو با سلام سینما از تجربه حضورش در این فیلم و مسیری که طی کرده، سخن می‌گوید.

رسیدن به نقش مشدجان 

سید علی صالحی زمانی که پیشنهاد بازی در ناتوردشت را دریافت کرد، در حال مذاکره برای حضور در یک سریال کمدی با دستمزدی وسوسه‌انگیز بود. اما تماس سازندگان این فیلم باعث شد که یک روز برای تصمیم‌گیری صبر کند و در نهایت برای گفت‌وگو به دفتر کارگردان، محمدرضا خردمندان، برود. او با اینکه از نزدیک با خردمندان آشنا نبود، اما به کارهایش علاقه داشت.

به گفته صالحی، تنها در ده دقیقه که داستان فیلم و شخصیت مشدجان را برای او شرح دادند، نقش در دلش نشست و همان‌جا قبول کرد که در این فیلم بازی کند.

او در این باره می‌گوید: «دستمزد آن سریال کمدی ۱۵ برابر این فیلم بود، اما همیشه در کارم اولویت این بوده که حال دلم خوب باشد. این نقش برایم چالش‌برانگیز بود، زیرا تجربه پدر بودن را نداشتم و برای نخستین بار حس و حالی را تجربه کردم که تا پیش از این برایم ناآشنا بود. از طرفی، مشدجان هم مثل خودم ارادت خاصی به امام رضا داشت و این اشتراک، ارتباطم با نقش را عمیق‌تر کرد.»

او همچنین تأکید می‌کند که نقش مشدجان را نه فقط بازی، بلکه زندگی کرده است. «یک سکانسی در ماشین بود که وقتی آن قطع می‌شد، تا یک ربع گریه من بند نمی‌آمد. به این دلیل که به شدت حال عجیبی را تجربه می‌کردم.»

تأثیر استاد احمد آقالو بر بازیگری صالحی

بازی در سکوت یکی از چالش‌های اصلی نقش مشدجان بود. صالحی این توانایی را مدیون آموزش‌های استاد احمد آقالو می‌داند. «اگر توانستم در این فیلم خوب عمل کنم، نتیجه تمرین‌های سختی است که زیر نظر استاد آقالو گذراندم. او به ما آموخت که بازیگری یعنی انتقال حس، نه فقط گفتن دیالوگ. شش ماه تمام تمرین کردیم که چطور دست‌هایمان را در بازی کنترل کنیم و چطور از سکوت به عنوان یک ابزار استفاده کنیم.»

صالحی خاطره‌ای از اولین مواجهه‌اش با احمد آقالو نیز تعریف می‌کند. در دوران دبیرستان که به کلاس‌های بازیگری می‌رفت، آقالو به او گفته بود که هرگز بازیگر نخواهد شد و بهتر است به دنبال کار دیگری برود. این جمله برای صالحی آن‌قدر سنگین بود که از تالار هنر تا میدان آزادی را پیاده رفت و گریه کرد. اما بعدها، زمانی که صالحی برای اثبات خودش یک اجرای تمرینی آماده کرد، استاد آقالو برایش دست زد و او را بوسید و گفت: «اگر آن حرف را نمی‌زدم، تو این‌قدر تلاش نمی‌کردی.» صالحی معتقد است که آن اتفاق نقطه عطفی در مسیر بازیگری‌اش بوده است.

حس پدرانه و پایان‌بندی فیلم

با وجود اینکه صالحی در زندگی واقعی فرزندی ندارد، توانست ارتباط عاطفی عمیقی با دختر شخصیت مشدجان برقرار کند. او برای ایجاد این حس، از تجربه احساسی‌اش نسبت به خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌هایش استفاده کرد و تصور کرد که اگر چنین اتفاقی برای آن‌ها رخ می‌داد، چه حالی پیدا می‌کرد.

او درباره پایان‌بندی فیلم نیز می‌گوید: «این که پایان‌بندی چه باشد تصمیم کارگردان و نویسنده است. من فکر می‌کنم در چنین شرایطی که مردم زندگی سختی را پشت سر می‌گذارند، آن‌چنان جالب نیست که فیلم‌های اجتماعی نیز بسیار تلخ و سیاه باشند. برای همین به نظرم منطقی بود که چنین پایانی داشته باشد و مخاطب در پایان هم خشنود باشد از آنچه می‌بیند. ما با راضی کردن مخاطب می‌توانیم ذائقه او را هم ارتقا دهیم.»

شیوه بازی در کمدی 

سید علی صالحی به خاطر بازی‌هایش در آثار کمدی نیز شناخته می‌شود، اما برخلاف بسیاری از بازیگران کمدی، سبک خاص خودش را دارد: «من تیپ‌سازی بلد نیستم. در کمدی‌ها موقعیت را بازی می‌کنم و سعی دارم نقش را برای خودم کنم. در زندگی هم آدم ساده‌ای هستم و نقشه کشیدن بلد نیستم. هر چه هست، همان چیزی است که در چهره و رفتارم دیده می‌شود.»

او همچنین اعتراف می‌کند که این ویژگی شخصیتی‌اش باعث شده تا ازدواج نکند، چرا که همیشه احساساتش را بی‌پرده نشان می‌دهد و نمی‌تواند خود را در روابط پیچیده، تغییر دهد.