به گزارش سلام سینما، سمیرامیس بابایی تا کنون به عنوان نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان در نمایش‌های متعددی حضور داشته و همچنین سابقه نقدنویسی در حوزه تئاتر نیز دارد که در این زمینه چند جایزه نیز از آن خود کرده است.

این دومین اثر شماست که به روی صحنه می رود. هر دو نمایش توسط خودتان نگارش شده است. آیا این رویه اتفاقی بوده یا قصد دارید پیام خاصی را با هر نمایش به گوش مخاطبین برسانید؟
مسلما در نوشتن هر کاری ایده‌ای وجود دارد و حرفی که قرار است گفته شود امر نوشتن همیشه برای من از یک ضرورت نشات گرفته است و  برداشتی که از شرایط حال حاضر پیرامونم دارم. سعی می‌کنم همیشه در حد توانم نگاهی نقادانه داشته باشم و در عین حال این نگاه را با بیانی  طنز در نوشته‌هایم دنبال کنم. نوشتن نمایشنامه‌ی مذاکرات کمپانی ستاره‌ی شرقی هم درباره‌ی توان تغییر امر موجود است حتا اگر بنظر غیرممکن بیاید.

چگونگی شکل گیری ایده "مذاکرات کمپانی ستاره شرقی" چگونه بود؟
آن‌چه جرقه‌ی نوشتن نمایشنامه‌ی مذاکرات کمپانی ستاره‌ی شرقی را در ذهنم بوجود آورد برخورد اتفاقی‌ با یک محتوای مجازی بود. شخصی تازه به دوران رسیده‌ای که به عنوان هدیه یک ستاره در آسمان را به نام دوست دخترش به او هدیه داده بود. یک قاب نفیس که رویش اسم یک ستاره را به نام شخصی نوشته بودند! این قضیه برایم آن‌قدر پوچ خنده‌آور و تلخ بود که ایده نوشتن نمایشنامه‌ای درباره فروش انتزاعی آسمان را در ذهنم متبادر کرد.سعی کردم چهره‌ای از جامعه مصرف‌گرا و سرمایه‌داری را نشان دهم که انسان‌ها را به هر سمت‌‌وسویی که می‌خواهد می‌کشاند.

بازیگران را چگونه انتخاب کردید؟ هدف خاصی از انتخاب بازیگر برای اجرای این نمایش داشتید؟
تئاترهایی که با بودجه‌های پایین تهیه می‌شود احتیاج به همدلی بسیار دارد. برای من مهم بود که گروه یکدست باشد و هر عضوی کار را قلبا برای خودش بداند. من در این مورد بسیار خوش‌شانس بودم گروه بازیگری را علاوه بر توانمندی‌هایشان در بازی، بر این اساس انتخاب کردم‌. اصل اول همدلی بود و ارتباط بازیگران با متن و ایده‌های اجرایی. خوشبختانه توانستیم با کمک هم کار را به خوبی پیش ببریم و نتیجه کار بسیار قابل قبول از کار درآمد.

پیش بینی شما از بازخورد و استقبال مخاطبین از این نمایش چیست؟
به دلیل فضای کمدی که کار دارد اجرا توانسته است با اقشار مختلف ارتباط برقرار کند و نکته‌ی جالب برایم این بود که افراد مختلف هر کدام با توجه به جهان‌بینی خود برداشت‌های متفاوتی از اجرا داشتند که اتفاقا همگی بسیار به ایده کار نزدیک بود. از این جهت و در  نتیجه‌ی بازخوردهای مثبتی که گرفتیم. کار برایم بسیار رضایت بخش بود.