نقد و بررسی فیلم ترک عمیق به کارگردانی آرمان زرین‌کوب

فیلم ترک عمیق به کارگردانی آرمان زرین‌کوب زوجی میانسال را به تصویر می‌کشد که اختلالات روانی مرد به طور کل روابطشان را به مرحله‌ای بازگشت‌ناپذیر از ناهنجاری رسانده است. پرداخت به چنین داستانی و مرئی کردن چنین شخصیت‌هایی در سینمای ایران به خودی خود یک امتیاز محسوب می‌شود که باید مورد توجه قرار گیرد. 

بازگشت مرد از تیمارستان به خانه، آن هم به دلیل بد شدن وضعیت روانی‌اش و عدم بستری شدن مجدد در آسایشگاه، زن را بسیار آشفته می‌کند. فیلم با قرار دادن این زن و مرد در یک محیط بسته به نام خانه تلاش می‌کند آنچه بر این دو شخصیت گذشته و می‌گذرد را رفته رفته برملا کند.

داستان فیلم ترک عمیق درباره چیست؟

بنابر جزئیاتی که فیلم به مخاطب ارائه می‌دهد، مرد رفتارهایی ناهنجار و غیر عرفی دارد. زن با ورود مرد تمام درهای خانه را قفل می‌کند و به شکل وسواسی قفل بودن درها را زیر نظر دارد. مرد به شکل پنهانی و دور از چشم زن با یک دوربین همسایه را دید می‌زند و یا پیوسته تلاش می‌کند تحت نظر زن قرار نگیرد. 

فیلم درگیر چیدمان حوادث نیست و از همان ابتدا مشخص می‌کند که می‌خواهد با ایجاد تعلیق و ارائه جزئیاتی رازآلود مخاطب را به درون این شخصیت‌‌ها بکشد. به تصویر کشیدن این جزئیات ادامه پیدا می‌کند تا اینکه با ورود یک پلیس جوان به این خانه ابعاد دیگری از شخصیت‌ها عیان می‌شود. اما این ورود در راستای آنچه فیلم در ابتدا برای مخاطب‌ می‌سازد نیست و علیه ایده اولیه فیلم عمل می‌کند و در نهایت توجه و کنجکاوی مخاطب را که پیش از این به خود جلب کرده بود، تا حدی از دست می‌دهد.

بازیگران فیلم ترک عمیق

رضا بابک و گلچهره سجادیه بسیار مسلط در نقش‌های خود ظاهر شده‌اند و به خوبی توانسته‌اند ترک‌های عمیقی که در زندگی و رابطه‌شان شکل گرفته را به مخاطب انتقال دهند. گلچهره سجادیه با نگاه نافذ خود و همچنین سکوت‌هایی که در بازی‌اش در جریان دارد در بالاترین حد مهارت بازیگری خود را به نمایش می‌گذارد. رضا بابک نیز بازی‌ بسیار چشمگیری از خود ارائه می‌دهد و قادر است در عین حال ترحم مخاطب را برانگیخته و همچنین او را به وحشت اندازد. اجرای رضا بابک 

با این حال فیلم از نیمه به بعد دچار افت می‌شود و دلیل بزرگ آن به این برمی‌گردد که فیلم‌نامه قادر نیست موضوعی را که شروع کرده توسعه دهد و ضرورت چنین‌ پایان‌بندی را به مخاطب منتقل کند. در نهایت اولین تجربه آرمان زرین‌کوب در سطح یک فیلم معمولی باقی می‌ماند و نمی‌تواند از ایده اولیه خود فراتر رفته و از پایان‌بندی‌های کلیشه‌ای عبور کند.