داستان پر از تهی

 داستان پر از تهی

نقدی بر فیلم «نهنگ عنبر 2 » 

 داستان دنباله سازی فیلمهای پرفروش در این دهه اخیر هنوز که هنوز است ادامه دارد ، و قطعا سینمای ایران با این رویکرد بیشتر به دنبال برگشت سرمایه از کمدی های مختلف است ، اگر گشت ارشاد برای فروش بیشتر گشت 2 را زایید ، و یا آتش بس تهمینه میلانی اینبار با رویکرد دیگری آتش بس 2 را آفرید ، یا حتی رسوایی ده نمکی بهرسوایی 2 تبدیل شد ، پس قطعا نهنگ عنبر سامان مقدم سلکشن 2 ایی هم دارد و باید با سلکشن 2 رویا اینبار به دنبال ماجراجویی های یک عشق قدیمی ده شصتی برویم ، اما خب هرچقدر در این سینمای ایرانی ، ورژن اول هر فیلمی خوب باشد اما در ورژن 2 کامل تغییر رویه مشاهده میشود و انگار کارگردان های ما برای ورژن 2 همانند تیبا ورژن 2 بیشتر منفعت طلبی و سرمایه گذاری با برگشت را طالب هستند تا نشان دادن یک سینمای کاملا کمدی و با ارزش که نه تنها خنده وامدار آن باشد بلکه تاثیرگذاری عینی مطابق شیوه کمدی بر جهان بینی سینمای آینده ایران را سرمایه گذاری کند ، تا جایی که بتوان 30 سال بعد با افتخار بگوییم خب ورژن 2 نهنگ عنبر خوش ساخت، خوش پرداخت و خوش داستان و خوش فرم است و پر از تهی نیست . اما چه حیف تا امروز باید نسخه شکسته بندی شده اولیه را در قالب شماره 2 به خورد ملت داده شود ، قطعا فروش دیگر ملاک نیست ، در سینمایی که طنز و خنده (بخوانید دلقک بازی) بیشتر بر سینمای کمدی رئال و حتی سینمای ملودرام ، از میزان فروش پیشه میگیرد دیگر کدام کارگردان و نویسنده و تهیه کننده و سرمایه گذاری به دنبال جهشی در سینمای ترسناک ایران است ؟ و قطعا با این شیوه دیگر سینمای اکشن یا ترسناک یا فانتزی یا علمی تخیلی و ...همگی در خواب سوررئالیستی مسئولان سینمایی ایران شاید بیاید البته دوایش کمی سبک خوابیدن ، و قبل از خواب قضا حاجت است .

همه اینها گفته شد تا شاید نهنگ عنبر 2 سلکشن رویا را با این مقدمه شروع کنیم ، که کاش اگر فیلم دهه شصتی میسازید با این نگاه بسازید که جزئیات فدای کلیات نشود جوری که زمانی حمید نعمت اله برای وضعیت سفید زحمت کشید تا جایی که برای سریالش باید قطعا چند سیمرغ بلورین و زرین کوچک بزرگ و دیپلم افتخار به او داد ، نه اینکه تنها به گریم و لباس هایی بسنده شود و در فضای بسته حال و هوای دهه شصت را تداعی کند ، که شاید تنها فضای باز فیلم ، صحنه های ورزش در پارک بود که قطعا در پشت زمینه چند درخت و گل و گیاه را نمیتوان با دهه شصت مقایسه کرد .

سامان مقدم در قسمت 2 نهنگ عنبر در دو قسمت روایی داستان را پیش میبرد ، که قسمت اول زمان حال و آینده ای که امروز به واقعیت پیوسته است برای شخصیت ارژنگ و قسمت دوم فلش بک هایی به گذشته و مرور خاطرات دوران جوانی آنها در دهه شصت و سیر اتفاقاتی که باعث شد شخصیت رویا به آمریکا برود ، شاید در فلش بک ها همانند نهنگ عنبر 1 از لحاظ داستانی بتوان خنده ای حاکم بر آن دید اما چه حیف که داستان دقیقا عقب و جلو به شدت کلافه کننده ای دارد ، و کاملا داستان در زمان حال نابود میشود و همه سرخوشی ها و خنده هایی را که از گذشته گرفته بود در سکانس پایانی خراب میشود .

چیزی که در سکانس پایانی برای نهنگ عنبر 2 اتفاق افتاد در واقع ایجادسمپاتی هرچه بهتر و بیشتر برای بیننده بود ، چرا که بیننده تا جایی با فیلم همراه میشود ولی دقیقا از صحنه به شدت بد و افتضاح تصادف جاده ای بیننده کاملا از این سیر غلط داستانی رها میشود و انگار فیلم میخواهد با ما شوخی کند ، صحنه های فانتزی و رویاوار بالون با لانگ شات هایی که بیشتر به فیلمهای هری پاتر و بعضی از فیلمهای فانتزی اسپیلبرگ شبیه است اصلا با داستان طنز و کمدی دو دلداده مطابقت ندارد ، آن همه سیر و واکنش و اتفاق که شاید به عنوان تراژدی بخواهد یاد شود چیزی بیشتر شبیه مسخره بازی سینمایست تا بیان تصویری قوی برای درگیری احساس بیننده ، و جالب تر زمانیست که همه چی در صحنه آخر برمیگردد ، بیشتر یک جک بی مزه است .

در سینمای ایران اگر از لحاظ فنی و از لحاظ بصری و از لحاظ های دیگر از جهان عقب هستیم اما خوب در برگشت سرمایه یک فیلم استادانه عمل میکنیم ، کافیست 2 ماه مداوم را با چند دوست در کنار یکدیگر در ویلای خود بنشینید و شروع به نوشتن فیلمنامه های آب دوغ خیاری با هدف برگشت سرمایه بکنید .

محمود چه ژانری بهتره ؟
طنز ؛ خنده بگیر
آها منظورت کمدیه
چند ماه فیلمبرداری میخواد ؟
4 ماه کافیه
چقدر سرمایه لازمه ؟
2 میلیارد پُر پُرش
چقدر برمیگرده؟
20 میلیارد
خب خوبه !
کی اکران کنیم ؟
عید نوروز یا فطر
عالیه ، برو بریم برای یک فیلم بِرفروش

دیدن این فیلم شاید برای لحظه هایی خوشایند و طنز باشد اما در بقیه موارد وقت هدر دادن است ! خودتان انتخاب کنید .