ترجمه اختصاصی سلام سینما – جادوگران یا ایستاری‌ها، گروهی از ارواح مایار بودند که در عصر دوم در قالب پیرمردهایی برای نبرد با سائورن و کمک به مردم آزاد به سرزمین میانه فرستاده شدند. 

همه چیز درباره جادوگر سریال ارباب حلقه‌ها 

تاریخچه جادوگران

در سرزمین‌های نامیرا، ماناوی، رهبر اینور و پادشاه والار و آردا، متوجه قدرت گرفتن باوفاترین ستوان مورگوث، سائورن می‌شود.

سپس شورایی تشکیل داده و در نتیجه آن قرار می‌شود سه پیامبر به سرزمین میانه و برای کمک به انسان‌ها بفرستد تا به آن‌ها اطمینان دهد که والار فراموش‌شان نکرده است.

اما تنها دو مایار این دعوت را قبول کردند: کرومو که بعداً او را با نام سارومان می‌شناسیم، و آلاتار.

ماناوی، اولورین (گندالف) را فرامی‌خواند و از او می‌خواهد که به‌عنوان سومین پیامبر به سرزمین میانه برود. اولورین ادعا می‌کند که بسیار ضعیف است و از سائورن وحشت دارد.

ماناوی به او می‌گوید که این دلایل برای رفتن کافی است و به او فرمان رفتن داد.

از کرومو (سارومان) خواسته شد که ایوندیل (راداگاست) را نیز همراه خود ببرد.

آلاتار نیز دوست خود پالاندو را به‌عنوان همراه با خود به سرزمین میانه آورد.

این جادوگران از حکومت‌کردن بر انسان‌ها و هم پیمان شدن با مورگوث و سائورن منع شدند و اگر از مأموریت خود به هر نحوی سر باز زدند، طرد شده و به‌مرور زمان قدرت خود را از دست می‌دهند.

جادوگران، رنگ‌ها و نام‌های متفاوتی دارند. آن‌هایی که توسط والار به سرزمین میانه فرستاده شدند، پنج نفر بودند. این پنج نفر به ایستارهای هرن یا محفل جادوگران شناخته می‌شوند.

دو جادوگر آبی (آلاتار و پالاندو) پس از رسیدن به سرزمین میانه و قبل از جنگ حلقه به سرزمین شرقی می‌روند. این که آن‌ها در جنگ نقشی داشتند یا نه مشخص نیست.

راداگاست قهوه‌ای، بیشتر خود را با حیوانات و گیاهان سرگرم کرده و برای سالیان در سیاه‌بیشه زندگی می‌کرد.

سارومان سفید و گندالف خاکستری در کنار مردم آزاد (الف‌ها، کوتوله‌ها و انسان‌ها) بودند. سارومان دانا و مورد احترام بود و بعدها به ریاست شورا درآمد. اما او کم‌کم به پاکی و قدرت گندالف حسادت ورزید و از مأموریت خود منحرف شد و به دنبال افزایش قدرت برای خود رفت.

در اواخر عصر سوم، پس از سقوط سائورن، مأموریت جادوگران به اتمام رسید و به‌تدریج از سرزمین میانه محو شدند.

گندالف همراه با آخرین نگهبانان حلقه، سوار کشتی شد و به سرزمین نامیراها سفر کرد. راداگاست در سرزمین میانه ماند و به حیات‌وحش رسیدگی کرد، اما او نیز در نهایت سرزمین میانه را ترک کرد.

زمان جنگ حلقه، سارومان قدرت خود را از دست داد و توسط گندالف از محفل جادوگران اخراج شد. سارومان توسط یکی از خدمتگزاران خود به قتل رسید. پس از خیانت او به ماناوی و مأموریت جادوگران، حتی روح سارومان اجازه بازگشت به سرزمین نامیراها را نداشت.

از سرنوشت جادوگران آبی، اطلاعات خاصی در دست نیست، اما گویا آن‌ها نیز در نهایت به خانه باز می‌گردند.

رابطه جادوگران با مردم آزاد

در طول قرن‌ها ایستاری‌ها در میان نژادهای مختلف سرزمین میانه شناخته شدند. رابطه بین جادوگران و مردم آزاد گوناگون بود. مردم آزاد اطلاعی از ریشه و خاستگاه مایارها نداشتند و تنها الف‌ها بیشتر از بقیه نژادها، به ذات آن‌ها شک داشتند و خود را از جادوگران بالاتر می‌دانستند.

کوتوله‌ها و هابیت‌ها کمترین میزان ارتباط را با جادوگران داشتند. انسان‌ها نیز به دانش و قدرت جادوگران احترام گذاشته و معمولا از آن‌ها مشورت می‌گرفتند، اما گاهی اوقات دچار سوءتفاهم شده و گمان می‌کردند جادوگران قرار است بر آن‌ها حکومت کنند، پس نسبت به آن‌ها بدبین شدند.

ظاهر جادوگران

ظاهر جادوگران به پیرمردهایی می‌ماند که هیچ‌وقت سن‌شان تغییر نمی‌کرد. بر خلاف ظاهرشان و همانند الف‌ها بدن‌هایی بسیار قوی داشته و بسیار باهوش بودند.

هرکدام از جادوگران عصا، رنگ و مرتبه خاص خود را داشت. این مراتب کاملاً مشخص نیست. تنها چیز قطعی بلندمرتبه بودن سارومان است. 

منبع: lotr.fandom