نقدهای ضد و نقیض درباره فیلم زندگی بروس اسپرینگستین؛ از کلیشه‌های تکراری تا درامی آرام و تأمل‌برانگیز

فیلم «از ناکجا نجاتم بده» (Deliver Me From Nowhere) با بازی جرمی آلن وایت در نقش بروس اسپرینگستین و کارگردانی اسکات کوپر، بر اساس کتابی از وارن زینز ساخته شده و دو سال بحرانی زندگی این خواننده را در دوران خلق آلبوم نمادین (Nebraska) روایت می‌کند. ادسا یانگ در نقش معشوقه اسپرینگستین و جرمی استرانگ در نقش مدیر برنامه‌های او ظاهر شده‌اند.

پس از نمایش در تلوراید، فیلم با امتیاز کامل ۱۰۰ درصدی آغاز کرد، اما با انتشار نقدهای تازه، امتیاز آن به ۶۵ درصد کاهش یافت. منتقدان در تمجید از بازی وایت هم‌صدا هستند، اما درباره روایت و لحن فیلم اختلاف‌نظر دارند.

آدام نیمَن از The Ringer فیلم را مملو از «کلیشه‌های دل‌فریب» می‌داند، در حالی‌که باب استراس از San Francisco Chronicle آن را «غم‌انگیز و کم‌رمق» توصیف می‌کند. منولا دارگیس از نیویورک تایمز هرچند از ضعف پرداخت شخصیت‌های زن انتقاد دارد، اما کارگردانی صادقانه کوپر را ستوده و فیلم را اثری «پر از صداقت و همکاری درخشان با بازیگران» توصیف می‌کند.

در سوی دیگر، دیوید فیر از رولینگ استون معتقد است فیلم «بیش از یک مرور موسیقایی صرف» است و برایان ترویت از USA Today نیز با دادن سه ستاره، آن را «روایتی صادقانه از مردی درگیر با خود و هنرش» می‌خواند.

رندی مایرز از San Jose Mercury News حتی فراتر رفته و فیلم را «اثری درون‌نگر و زیبا» توصیف می‌کند که پیوند میان خلاقیت و افسردگی را به شکلی انسانی به تصویر می‌کشد.

در مجموع، منتقدان بزرگ از ورایتی تا هالیوود ریپورتر تأکید دارند که فیلم بیش از یک بیوگرافی موسیقایی، سفری است به درون ذهن هنرمندی درگیر شک و رهایی. هرچند روایت کوپر از فراز و فرود خلاقیت اسپرینگستین گاه به ورطه احساسات‌گرایی می‌افتد، اما بازی‌های قوی وایت، استرانگ و یانگ آن را به یکی از مدعیان فصل جوایز بدل کرده است.