به گزارش سلام سینما به نقل از ایسنا چندی پیش سرپرست دفتر نمایش خانگی در مصاحبه‌ای اعلام کرد که از این پس به هیچ عنوان در شبکه نمایش خانگی به کارگردان سریال «احضار» اجازه ساخت کاری داده نخواهد شد؛ این حرف در حالی زده شد که تاکنون هشت قسمت از سریال ترسناک «احضار» به بازار آمده و به یک‌باره پخش سه قسمت‌ دیگر متوقف شد.

خبرنگار ایسنا در تماسی با رامین عباسی زاده - کارگردان این سریال - علت چنین تصمیمی را از سوی مصطفی سماوات - سرپرست دفتر نمایش خانگی - جویا شده است.

عباسی‌زاده که سابقه تهیه سریالی چون «شمس‌العماره» و همچنین همکاری با پروژه «او یک فرشته بود»، «پلیس جوان» و «کت جادویی» را در تلویزیون دارد، درباره دلیل اصلی این واکنش، به ضرب‌المثل «شیر دهانش را سوزانده، به دود فوت می‌کند» اشاره می‌کند و با اظهار این مطلب که لازم است گفته‌های سرپرست دفتر نمایش خانگی را درباره خود یک شوخی بداند، می‌گوید: در صحبت‌های ایشان به مواردی اشاره شد که به طور خلاصه تنها به ذکر چند نکته در مقام پاسخ بسنده می‌کنم. آقای سماوات در مصاحبه‌اش بیان کرده: «به دلیل اختلاف مالی پخش کننده و تهیه‌کننده به هر دو طرف گوشزد کردیم که اگر از فرصت استفاده نکنند و سریال پخش نشود در لیست سیاه قرار می‌گیرند.» گرچه که حتی یک بار هم درباره این موضوع نه با من و نه وکیلم تماسی گرفته نشده، چه برسد به اینکه حضوری گفته باشند؛ البته به گمانم آقای سماوات در قرارهایش با پخش‌کننده چیزی دیگری به او گفته‌اند. ولی چنانچه بپذیریم که چنین چیزی را به من هم گفته‌اند، چرا به حرف خود تمام و کمال عمل نکرده و در مصاحبه خود پخش‌کننده را هم محروم نکردند؟

او همچنین می‌گوید که ریشه اصلی اختلافات به وجود آمده، مسائل مالی بوده و هست ولی او دوست ندارد مسائل کاری خود را با مطرح کردن در رسانه‌ها حل کند؛ زیرا می‌توانند مشکلات خود را با گفت‌وگو حل کنند.

عباسی‌زاده در همین راستا تصریح می‌کند: دلیلی نمی‌بینم حتی از دشمنم بدگویی کنم، چه برسد به کسانی که آن‌ها را در جایگاه مدیریتی فرهنگی می‌بینیم. به همین دلیل بهتر بود به جای مطرح کردن مشکلات به صورت رسانه‌ای از طرفین ماجرا دعوت می‌شد تا حرف‌هایشان شنیده شود.

او در ادامه درباره اظهارات سماوات درباره استقبال مخاطبان از سریال «احضار» می‌گوید: چنین آمار و ارقامی باید از طریق یک منبع رسمی اعلام شود، نه اینکه بر اساس حدس و گمان یا تمایلات شخصی به فلان کارگردان یا فضای کاری‌اش بگوییم این سریال با استقبال مواجه شده یا نه. مشکلات به ما اجازه نداد طبق برنامه‌ریزی‌هایی که داشتیم سه قسمت آخر را در اختیار مخاطب قرار دهیم و از این بابت عذرخواهی می‌کنیم. درصدد حل این مشکل هستیم ولی ابتدا باید اجازه دهیم این قسمت‌ها هم توزیع شوند، آن وقت درباره موفق بودن یا نبودن سریال صحبت کنیم.

این تهیه‌کننده در همین راستا به دو نکته دیگر هم اشاره می‌کند: اول اینکه ما برای ساخت این سریال از نابازیگرانی استفاده کردیم که روزها و ماه‌ها برای آموزش آنها وقت گذاشتیم. چون اعتقاد داشتیم از همین افراد استعدادهایی به جامعه هنری و سینمای ایران معرفی می‌شود. ولی ظاهراً این کار، برنامه‌های عده‌ای را به هم زده است، همان‌ها که نقش‌فروشی می‌کنند یا قیمت فلان بازیگر متوسط را با هزاران زد و بند یک شبه چند صدمیلیون بالاتر می‌برند.

او با بیان اینکه ما اساساً نسبت به پدیده‌ای که قبلاً آن را تجربه نکرده‌ایم، دافعه داریم، می‌گوید: ما ایرانی‌ها بیشتر اوقات نسبت به همه چیز گارد داریم. سریال «احضار» به نوبه خودش کار جدیدی است و احتمالاً راه را برای کسانی که می‌خواهند این ژانر را تجربه کنند، باز می‌کند؛ البته می‌دانم که هر اثری نقاط ضعفی هم دارد و این سریال هم همین گونه است. اما راه نقد از هر گذرگاهی عبور کند از سنگلاخ ترور شخصیتی و بدگویی عبور نمی‌کند.

عباسی‌زاده درباره منابع مالی سریال می‌گوید: این سریال با هزینه‌های شخصی ساخته شده و به جایی وصل نیست. تریبون تبلیغاتی هم نبوده و نخواهد شد. من فکر می‌کنم یکی از دلایل هجمه‌های اخیر به سریال «احضار» مربوط به مسائل مالی بوده، وگرنه چه بسیار سریال‌های بی‌سرانجام و بدسرانجامی که این اواخر داد مخاطب را سرآورده‌اند ولی آقای سماوات نه آنها را محروم کرده و نه تهدید. شاید هم صلاح بر این است سریال «احضار» که با پول پاک شخصی و بدون رانت تولید شده، نزد افکار عمومی قربانی شود تا توجهات به سمت دیگری جلب شود.

او ادامه می‌دهد: تجربه سال‌ها فعالیت در این عرصه به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان به من آموخت که وظیفه مدیر حل مشکلات است، نه ایجاد تشنج. امیدوارم در کنار آن همه هیجان کاذب برای تصاحب پست، کمی به شیوه درست مدیریت فکر کنند یا از مدیر کل سابق یاد بگیرند.

کارگردان «احضار» در پایان سخنان خود بیان کرد: نمی‌دانم که آیا قبلاً هم با سینماگران یا فعالان حوزه سریال‌های شبکه خانگی چنین برخوردی شده است یا نه، ولی ترجیح می‌دهم در حافظه‌ام چنین چیزهایی را ثبت نکنم. اما از آنجا که ما ایرانی‌ها حافظه تاریخی خوبی نداریم مطمئنم چندی دیگر وقتی از آقای سماوات یا سرپرستانی از این دست سوال شود که آیا تا به حال با کسی چنین برخوردی داشته‌اند یا نه؟ پاسخشان منفی خواهد بود.