پردازش بی‌منطق
«غیرمجاز»، از دقیقه اول خود را لو می‌دهد. کاملا مشخص می‌شود که با چه فیلمی سر و کار داریم. مشخص است که این فیلم برای سینما ساخته نشده است. انگار یک فیلم سفارشیِ مناسبتی است که باید در زمانی محدود به جایی تحویل داده شود. غیرمجاز بیشتر شبیه تله‌فیلم‌هایی است که وقتی در حال بالا و پایین کردن شبکه‌ها هستیم به آن برخورد می‌کنیم و از روی بیکاری و نداشتن هیچ برنامه‌‌ای دیگر، اجباری به تماشای آن نشسته‌ایم. اما غیرمجاز در تلوزیون هم نمی‌تواند موفق باشد و همان مخاطب بعد از دیدن ده دقیقه از فیلم، تلوزیون را خاموش می‌کند و خواب را به هر چیزی ترجیح می‌دهد. مسئول نظارت بر فیلم‌ها کیست؟ چه کسی اجازه اکران فیلم‌ها را می‌دهد؟ پروانه ساخت و پروانه نمایش را چه کسی می‌دهد؟ اساسا هنوز در ایران نفهمیدیم که چه فیلم‌هایی باید سانسور و یا توقیف شوند. وقتی فیلم‌های زیادی در صف اکران هستند. چه کسی اجازه اکران این فیلم را از میان آن همه فیلم می‌دهد؟ درمورد کارگردان، حسین یکتاپناه، پیشینه‌ای در ذهن ندارم. اما با تماشای این کار از ایشان در همین ابتدا ناامید شدم. کارگردان ما دغدغه دارد. اما این دغدغه شخصی باقی می‌ماند. می‌توان گفت یک گروه در سطح شهر راه افتادند و با توجه به ایده‌ی یک صفحه‌ای که داشتند پلان های متفاوتی را ضبط کردند و بعد به هم پیوند زدند، که نتیجه‌اش شد این. متاسفانه غیرمجاز، یک فیلم تک بعدی است. که هیچ موضوعی را آنطور عمیق که باید بررسی نکرده است. همه چیز در سطح باقی مانده است و تمام نکات فیلم صرفا با چند دیالوگ و چند پلان بسیار ساده به مخاطب منتقل شده است. کارگردان با نکات ساختاری قدیمی و تلوزیونی یک فیلم سینمایی تولید کرده است که نتیجه‌اش مشخص است: شکست! غیرمجاز توانایی در قصه‌گویی ندارد و حتی نمی‌تواند مخاطب خود را سرگرم کند. اساسا نمی‌تواند تماشاگران را به فکر وا دارد. زیرا این فیلم در بستر سازی لکنت دارد. مشخص نیست که فیلم چه می‌گوید. روایت‌های متفاوت به هم مرتبط شده‌اند. روایت‌هایی که به ساده ترین شکل ممکن کنار هم چیده شده‌اند و می‌خواهند به زور از مخاطب احساسات بگیرند، که مخاطب چند قطره اشک بریزد و این اشک‌هارا تبدیل به تبلیغاتی برای فروش فیلم کند. غیرمجاز نمی‌تواند قصه‌های متفاوت را کنار هم بگذارد و از این طریق قصه گویی کند. شاید تنها هدف کارگردان تاثیر گذاشتن روی مردم بوده است و نشان دادن دغدغه‌هایش. ولی برای رسیدن به این هدف مسیر اشتباهی را انتخاب کرده است. چند نما و دیالوگ، مانند فیلم‌های هندی و یک موزیک متن غمگین، مخاطب را راضی نمی‌کند. زیرا این المان‌ها به درون روحیات مخاطب نفوذ نمی‌کنند. در این فیلم به مسائل خیلی ساده نگاه شده است و بدلیل پردازش نادرست، مخاطب نمی‌تواند با شخصیت‌ها همذات پنداری کند. در مورد دیگران نیز در این کار نمی‌توان صحبت کرد. زیرا وقتی کارگردان کار خود را درست پیش نبرد و فیلمنامه خوبی در این کنار نداشته باشیم. دیگر عوامل، سر از کار خود در نمی‌آورند و نمی‌توانند حداکثر کیفیت خود را ارائه دهند.
متاسفانه غیرمجاز یک فیلم ضعیف است که حتی در قالب تلوزیون نیز نمی‌تواند موفق باشد.