یک فیلم عجول و ابتر

ترجمه اختصاصی سلام سینما

با اینکه تلاش بسیار زیادی صورت گرفته اما دستاورد آن برای «ریک پسر سفیدپوست» بسیار اندک بوده است. در کمتر از دو ساعت این فیلم سعی می کند تا یک درام شخصیتی ، یک افسانه ی جنایی با داستانی واقعی ، و یک نقد با وجدان اجتماعی برای جرایم بدون خشونت مواد مخدر باشد. کمبود دقت حلقه ی گمشده ی سکانس های کارگردان تازه کار «یان دمانژ» است. او قادر به ایجاد هماهنگی و یکپارچه کردن سکانس ها بطوری که در خدمت کل فیلم باشند ، نیست. «ریک پسر سفید پوست» بدلیل عدم تسلسل سکانس ها کار را برای برقراری ارتباط حسی بیننده با داستان سخت میکند.

«ریک پسر سفیدپوست» براساس داستان واقعی زندگی یک پسر 15 ساله به نام «ریک ورسه»(ریچی مریت) ساخته شده که به عنوان خبرچین FBI در پوشش قاچاقچی مواد مخدر فعالیت می کند. پس از یک درگیری مسلحانه بین باندهای قاچاق ، ریک تصمیم می گیرد که از آنها جدا شده و خودش به تنهایی به فروش مواد مخدر بپردازد. در این مسیر پدر همیشه مشتاق او «ریچارد»(متیو مک کاناهی) هم به او کمک میکند. طولی نمی کشد تا اینکه ریک تبدیل به یکی از اصلی ترین قاچاقچی های مواد مخدر در دیترویت تبدیل می شود تا جایی که پلیس دم او را قیچی می کند. بدلیل اینکه حجم موادی که در مالکیت او بود از حد قانونی فراتر رفته بود ، او با مجازاتی فراتر از سایر جرایم خشن مثل قتل مواجه شد.

فیلم از یک فیلمنامه ی پر از اشکال ، آسیب دیده است. «ریک پسر سفیدپوست» به شدت با عدم تناسب زمان و مکان روبروست که البته شاید این کار با نیت خاصی انجام شده است. دیترویت مانند یک شهر بزرگ قدیمی است. هیچ شخصیتی در فیلم به غیر افراد مرتبط با مواد مخدر و فقر در فیلم وجود ندارد. دمانژ در بازه ی زمانی فیلم خود مرتکب اشتباه شده است. نگاه او به اواسط دهه 80 (داستان فیلم در سال های 1985-1987 روایت می شود) 5 سال کم و زیاد شده است. ظاهر فیلم بیشتر به اواخر دهه 70 شباهت دارد. موزیکی که در فیلم پخش می شود مربوط به دوران " تب شب جمعه " است. کلیپ " بیمارستان جنرال " که از تلویزیون پخش می شود مربوط به سال 1981 است.

نقش آفرینی بازیگر تازه وارد فیلم یعنی «ریچی مریت» ضعیف است و هرگاه که تنها نباشد ، احمق ترین آدم روی پرده سینما به نظر می رسد. نمی توان به راحتی گفت که مقصر خود اوست یا کارگردان. بقیه ی بازیگران عملکرد بهتری دارند. با اینکه «متیو مک کاناهی» بالاترین دستمزد را دریافت کرده اما بعنوان نقش مکمل در این فیلم ظاهر شده است.این فیلم بهترین نقش آفرینی او نیست اما از معدود نکات مثبت فیلم است. «بل پاولی» در نقش خواهر معتاد ریک «داون» در هر صحنه ای که ظاهر می شود ، هوش و حواس بیننده را محو خود می کند. این اولین باری نیست که پاولی همه را جذب خود می کند. او در فیلم «خاطرات یک دختر نوجوان» و در یک فیلم متوسط بنام «وحشی گری» عالی بوده است. داون یک شخصیت تراژیک است و من در طول تماشای فیلم چندین بار احساس کردم که این فیلم می توانست کاملا درباره ی او باشد.

با جلو رفتن فیلم احساس نارضایتی نیز افزایش می یابد. در لحظه ی ای به نظر می رسد وضعیت روایت فیلم در حال ارتقاء یافتن است ، اتفاقی مانع از آن می شود. برخی از سررشته های داستان فیلم باعث سردرگمی می شوند که شاید دلیل آن محدودیت در شرح و تفسیر داستان واقعی است. برای مثال مشخص نیست که بالاخره FBI با اجازه دادن به ریک برای ادامه فروش مواد دنبال دستیابی به موفقیت است یا اینکه باید باور کنیم که آنها ریک را بعنوان یک مواد فروش قانونی و مجوزدار به رسمیت شناخته اند. «ریک پسر سفیدپوست» پتانسیل این را دارد که یک داستان بلند باشد اما برای یک فیلم 110 دقیقه ای موضوعات زیادی در فیلم قرار گرفته بود تا تبدیل به یک فیلم عجول و ابتر شود.

منبع : ReelViews

مترجم : وحید فیض خواه