داستان هفت ازدواج

به نام خدا

نقد فیلم هفت و نیم

هفت و نیم ششمین فیلم سینمایی برادران محمودی پس از قلب ها با خبر از عاطفه اند،چند متر مکعب عشق،رفتن،شکستن همزمان بیست استخوان(رونا،مادر عظیم) و مردن در آب مطهر است.این دو همچنین سابقه ساخت سریال های سایه بان و دلدار را در کارنامه خود دارند.این فیلم به کارگردانی نوید محمودی و تهیه کنندگی جمشید محمودی ساخته شده است.

این فیلم داستان هفت دختر را روایت می کند که جمعه شب عروسی شان است و هر کدام دغدغه خود را دارند.داستان اول فیلم با نام شبانه با دوربین لرزان و تصویر نگران ندا جبرئیلی(شبانه) شروع می شود تا ما از التهاب داستان باخبر شویم.داستان ابتدای فیلم امیدوار کننده است.ما را کمی با قصه آشنا می کند.جای دوربین هم در قصه اول تقریبا درست است.برای مثال در صحنه ای که ندا جبرئیلی با همکارش که به شدت مرد ستیز است صحبت می کند،دوربین به درستی طرفدار ندا جبرئیلی است.این داستان تا حدی قابل تحمل است.به غیر از لهجه ندا جبرئیلی که هم بد است و هم من نمی دانم اگر مانند سایر دختران فیلم لهجه نداشت چه اتفاقی رخ می داد؟واقعا هیچی.بعد از آن به داستان نگار(هستی مهدوی فر) می رسیم.دلیل تست ندادنش به هیچ وجه برای بیننده مشخص نمی شود.بازی هستی مهدوی فر و محمدرضا غفاری هم به شدت تکراری و همان تیپ های همیشگی خودشان است.بعد از آن به داستان فرشته(فرشته حسینی) می رسیم. چقدر بازی فرشته حسینی در این فیلم مصنوعی و خشک است.انگار یک نابازیگر نقش ایفا می کند.در قصه نیلوفر هم انگار برادران محمودی سعی کرده اند تا فقط یک رابطه سیاه و بدون تفاهم بین پدر و دختر را نشان دهد.پدر از همان ابتدا که دخترش را می بیند با لحنی تند با او برخورد می کند.بعد از آن هم که به طور مکرر از الفاظ رکیک علیه دخترش استفاده می کند.خوب کدام پدری که نه معتاد است و نه مشکلی دارد با دخترش این گونه برخورد می کند؟در داستان ناهید هم که ایران را به مثابه جهنمی برای افغان ها نشان داده اند و اروپا برای آنها بهشت است.جالب است که بعضا فیلم هایشان با بودجه دولتی تولید می شود و این گونه ایران را مانند کیسه بوکس مورد حمله قرار می دهند.داستان راحیل هم که بود و نبودش فرقی نمی کند.یک داستان کلیشه ای و تکراری.

فیلمنامه گاف های زیادی دارد.سعی می کند در هر مشکلی سرکی بکشد و در اکثر آنها هم ناموفق می ماند.روابط هم که به درستی شکل نمی گیرند.

اصولا برادران محمودی بعد از چند متر مکعب عشق که به عقیده من بهترین فیلمشان تا به امروز است،نتوانستند فیلم قابل توجه دیگری بسازند و روز به روز بیشتر افت کردند.البته به غیر از شکستن همزمان بیست استخوان که تا حدی اثری قابل قبول به شمار می رفت.امیدوارم دوباره بتوانند به دوران اوج خود بازگردند و فیلم های بهتری بسازند.

منتقد:محمد شیخی