نقد فیلم سینمایی "ابـر بـارانـش گـرفـتـه"

 اثرى با داستان و فرمى متفاوت...
•••••
سى و هشتمين جشنواره فيلم فجر

"ابر بارانش گرفته"
جديدترين اثر مجيد برزگر
•••••
مخاطبان سينما، به خصوص سينمايى از جنس فلسفه و هنر، مجيد برزگر را به خوبى با آثارش مى شناسند و مى دانند كه آثارِ او در ژانر خاصى توليد شده كه باب ميل همگان نيست؛ و تماشاگر براى تماشاى آن بايد از صبر و حوصله خاصى برخوردار باشد.
"ابر بارانش گرفته" مانند آثار پيشين مجيد برزگر، داراى فضايى آرام، خاص و باب ميل خود اوست كه تماشاگران خاص سينما با آن به راحتى ارتباط برقرار كرده و در ذوق آنان نمى خورد؛ و نيز اين اثر برگرفته از تخيل خود كارگردان و مكتب تاركوفسكى ست؛ كه اين امر نيز خود باعث علاقه بيشترى به تماشاى اين اثر گشته است.
آرامش حاكم بر فضاى اين اثر و نيز صحنه هاى غير تكرارى با بهترين قاب و شات ها، باعث اين اتفاق شده كه تماشاگر تكليف خود را با فيلم دانسته و بداند با چه اثرى روبروست و تا انتها به تماشاى آن بنشيند.
"ابر بارانش گرفته" اساساً داراى داستان و فرم متفاوتى نيز هست؛ داستانى از جنس عشق و محبت كردن به اطرافيان؛ اطرافيانى كه ميل به زندگى كردن ندارند؛ و حتى اطرافيانى كه ميلى به مردن ندارند... كه اين موضوع باعث شده اين اثر به يك اثر ملودرام سورئال جذاب تبديل شود.
و در نهايت "ابر بارانش گرفته" در كارنامه هنرى محيد برزگر، اثرى قابل قبول محسوب شده كه يك فرم خاصى را براى تماشاگر به نمايش گذاشته و در نشان دادن محتواى فاخر و خاص خود به تماشاگر، كم نمى آورد.