ترجمه اختصاصی سلام سینما- برای مدت بسیار طولانی بحث سر این بود که مراسم اسکار امسال برگزار نشود. اکران خیلی از فیلم‌ها به تاخیر افتاده بود، تعداد کم فیلم‌های درخور توجه و بسته شدن سالن‌های سینما باعث شدند که مهم ترین شب هالیوود به تاخیر بیفتد، شاید حتی برای یک سال.

اما با اعلام نامزدهای متفاوت اسکار 2021 در ماه مارس، همه چیز تغییر کرد و باعث شد همه‌ی مشکلات فراموش شود. گویا با وجود تاخیر بسیار زیاد با رویداد هیجان انگیزی طرف هستیم.

تنوع نامزدهای اسکار 2021 در بخش بازیگری درخور توجه است.

- یوجونگ یوون، بازیگر فیلم «میناری»(Minari)، اولین بازیگر کره‌ای است که تا به حال نامزد دریافت این جایزه مهم سینمایی شده است. 

-ریز احمد، بازیگر فیلم «صدای متال»(Sound of Metal)، اولین بازیگر مسلمانی است که نامزد جایزه اسکار می‌شود. 

- امسال برای اولین بار در تاریخ اسکار 2021 است که دو بازیگر سیاه‌پوست، یعنی دنیل کالوا و لکیت استنفیلد، برای یک فیلم(Judas and the Black Messiah) نامزد شده‌اند. 

- در بخش کارگردانی هم طبق آنچه انتظار می‌رفت، پس از سال‌ها اعتراض، زن‌ها هم نامزد شده‌اند; امرالد فنل برای فیلم «نوید زن جوان»(Promising Young Woman) و کلویی ژائو برای فیلم «سرزمین خانه به دوش‌ها»(Nomadland). این اتفاق نیز تاریخی بود. 

حضور کلوئه ژائو در مراسم اسکار امسال از هر لحاظ جالب است: وی تنها زن رنگین پوستی می‌باشد که برای یک فیلم در چهار بخش تهیه کننده‌گی، کارگردانی، نویسندگی و تدوین نامزد شده است. حضور فرانسیس مک دورمند به عنوان تهیه کننده و بازیگر در کنار کلوئه ژائو ، شاید باعث شود که برد تاریخی فیلم «انگل» که پارسال اتفاق افتاد، امسال هم تکرار شود. (در سال گذشته، فیلم «انگل» محصول کره‌ی جنوبی، تنها فیلم خارجی زبان بود که برنده‌ی بهترین فیلم سال هم شد.) 

در میان تمام اتفاقات ناگواری که این صنعت شاهدش بود، مسیری که (Nomadland) تا مراسم اسکار طی کرد پر از شانس و اقبال بود. از اولین نمایشش در سینماهای فضای باز فستیوال پاییز، تا پخش دقیقه‌ی نود در شبکه‌ی آنلاین (Hulu) و یک کمپین شش ماهه‌ی تبلیغاتی، همه و همه باعث شد تا به اندازه‌ی کافی دیده شود.

بازار فیلم‌های 2020 زیر سلطه‌ی کار‌های تجاری رفته بود، طوری که بسیاری از کارهای مستقل و کم بودجه را خرد کرد و به آن‌ها اجازه‌ی خودنمایی نداد. اما امسال اوضاع فرق کرد و پاندمی به فیلم‌های مستقل اجازه داد تا برای بازگشت خود به صحنه بجنگند.

نامزدهای بهترین فیلم سال چون «پدر»(Father) و «صدای متال»(Sound of Metal) هنگامی که سال گذشته در جشنواره‌های مختلف به نمایش درآمدند، به عنوان کارهای بازیگرمحور شناخته شدند. چنین فیلم‌هایی مسیر بسیار سختی را در پیش دارند چون باید تحت شرایط محدود و سخت اکران می‌شدند و بعد هم خیلی طول می‌کشید که وارد پخش خانگی و آنلاین شوند، تا شاید از این طریق آن جوری که مستحقش هستند، شناخته شوند.

با وجود تمام اتفاقاتی که امسال و سال گذشته افتاد آموختیم که باید همیشه به سمت جلو حرکت کرد.

این مراسم درمورد سالن باشکوه دالبی(سالنی که مراسم اسکار هر ساله در آن برگزار می شود)، فرش قرمزهای پرزرق و برق و سوپراستارها نیست(هرچند این ها هم طرفداران خود را دارد.) بلکه در مورد فیلم‌هایی است که رشد کردند، سختی کشیده‌اند و از خود اسمی به جا گذاشته‌اند.

منبع: entertainment weekly