بازگشت یک عاشقانه کلاسیک؛ نگاهی دوباره به فیلم «غرور و تعصب»
فیلم سینمایی «غرور و تعصب» (Pride & Prejudice) به کارگردانی جو رایت، در بیستمین سالگرد اکران خود، بار دیگر به سینماها بازمی‌گردد. این اثر که در سال ۲۰۰۵ برای نخستین بار به نمایش درآمد، اقتباسی نوآورانه از رمان کلاسیک جین آستن است که با بازی کیرا نایتلی در نقش الیزابت بنت و متیو مک‌فادین در نقش آقای دارسی، به یکی از محبوب‌ترین آثار عاشقانه سینما تبدیل شد.
جو رایت در گفت‌وگویی با نشریه «Vanity Fair» درباره الهام‌هایی که هنگام ساخت این فیلم داشته، سخن گفته است. به گفته او، سبک کارگردانی رابرت آلتمن تأثیر زیادی بر ساختار بصری و روایی فیلم داشته و شخصیت مستقل و جسور الیزابت بنت نیز از خواهر پانک‌زن او الهام گرفته است.
از جمله لحظات ماندگار فیلم، صحنه‌ای است که آقای دارسی پس از کمک به الیزابت برای سوار شدن به کالسکه، به‌صورت ناخودآگاه دست خود را باز و بسته می‌کند. این حرکت که کاملاً بداهه توسط مک‌فادین انجام شده بود، بعدها در شبکه‌های اجتماعی، به‌ویژه تیک‌تاک، با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و به یکی از نمادهای عشق پنهان در سینما تبدیل شد.
رایت همچنین با انتخاب بازیگرانی جوان و نزدیک به سن واقعی شخصیت‌ها، تلاش کرد تا حس عشق نخستین و هیجان‌انگیز آن را به‌درستی به تصویر بکشد. او زمان وقوع داستان را نیز از دهه ۱۸۱۰ به سال ۱۷۹۷ تغییر داد تا حال‌وهوایی واقعی‌تر و کمتر رسمی خلق کند. انتخاب خانه‌ای پررفت‌وآمد با حضور حیوانات برای خانواده بنت نیز بر تمایز طبقاتی و زندگی روزمره آن دوران تأکید دارد.
بازگشت «غرور و تعصب» به پرده سینما، فرصتی برای تماشاگران جدید فراهم کرده تا با یکی از شاخص‌ترین اقتباس‌های سینمایی از آثار جین آستن آشنا شوند و مجذوب داستان عاشقانه‌ای شوند که همچنان پس از دو دهه، طراوت خود را حفظ کرده است.