نویسنده فسیل: از فراستی فحش یاد گرفتم! /در نقد سینما دچار دیکتاتوری هستیم!
حمزه صالحی نویسنده فیلم سینمایی «مردعینکی» که اکنون بر پرده سینماست، درباره وضعیت و چالش‌های سینمای کمدی و نقدهای مربوط به آن گفت: آقای عامریان طی ۵-۶ سال اخیر با بودجه شخصی، فیلم‌های مهمی برای گیشه ساخته که چراغ سینما را روشن نگه داشته است ولی مسئله مهم در این حوزه، رفتار منتقدین در مواجهه با فیلم‌های کمدی است.
او یادآور شد: حدود ۱۸ سال پیش با فضایی که به مسعود فراستی در تلویزیون داده شد چنین جریانی میان منتقدین به وجود آمد و حتی عده‌ای بدون بهرمندی از سواد مسعود فراستی این رویکرد را در فضاهای مجازی دنبال کردند و مقابل مردم ایستادند.
این فیلمنامه‌نویس با بیان اینکه فیلم‌های کمدی ما بدون اشکال نیست توضیح داد: نباید فراموش کنیم که این سینما جزو سینمای بدنه است و باید بر اساس چارچوب‌های خود نقد شود نه اینکه مرد عینکی با پیر پسر مقایسه شود، چنین نقدی نادرست است چون دارای دو جهان مختلف هستند.
برخی منتقدان روبروی مردم ایستاده‌اند
او خاطرنشان کرد: وقتی فیلمی که از سوی مردم مورد استقبال قرار گرفته را بی‌ارزش و حقیر معرفی می‌کنیم در واقع روبه روی مردم ایستاده‌ایم در حالی که فیلم‌ها در دو هفته اول با تبیلغات فروش می‌رود و بعد از آن توصیه افراد و بیننده‌ها موجب فروش فیلم می‌شود و زمانی که با ادبیات نامناسب درباره یک اثر صحبت می‌شود در واقع درباره رای و نظر مردم صحبت می‌کنیم. ما در بخش منتقدین سینما دچار یک دیکتاتوری فرهنگی شدیم که اصلا به کارکرد سینمای بدنه توجه نمی‌کنند.
نویسنده فیلم سینمایی «فسیل» افزود: طی ۵ سال اخیر حدود ۷۰ فیلم کمدی اکران شده که حدود ۱۲ تا از این فیلم‌ها با اقبال مخاطب روبه رو شده که برخی از آنها صرفا سرمایه اولیه خود را بازگردانده‌اند، این نشان‌دهنده آن است که مردم نسبت به سینمای کمدی نیز سخت‌گیر هستند و هر فیلم کمدی را تماشا نمی‌کنند؛ از ابتدای سال تاکنون حدود ۵ فیلم کمدی اکران شده ولی چرا الان فیلم‌های اجتماعی با کیفیت مورد استقبال مردم قرار گرفته‌اند؟
به گفته صالحی، استقبال مردم از یک فیلم قابل احترام است؛ بیش از ۵۰ فیلم کمدی زمین خورده است چون مورد استقبال مردم قرار نگرفته و این نشان دهنده آن است که مردم در سینمای کمدی کورکورانه رفتار نمی کنند؛ پس چطور برخی به خود اجازه می‌دهند اینقدر قاطع درباره یک فیلم صحبت کنند، مگر عمر سینما چقدر است؟
او ادامه داد: سینما ریشه‌های چندهزارساله ندارد و عمر سینما حدود ۱۰۰ سال است و آنچه به عنوان علم سینما شکل گرفته بر اساس این تجربه ۱۰۰ ساله بوده، پس چرا منتقدین ما برای لحظه‌ای گمان نمی‌کنند که شاید خود اشتباه کرده‌اند و مردم درست می‌گویند، خود من چند فیلم کمدی مثل زودپز را دوست نداشتم ولی زمانی که مخاطب از این فیلم استقبال کرد، من تسلیم شدم و فیلم را برای بار دوم دیدم و این احتمال را دادم که من درباره این فیلم اشتباه کردم چون وقتی مردم نسبت به یک فیلمی بازخورد مثبت دارند و تماشای آن را به یکدیگر توصیه می‌کنند بنابراین حتما نکته‌ای وجود دارد که من آن را درک نکرده‌ام.
فقط چند فحش جدید از فراستی یاد گرفتم!
نویسنده فیلم «تگزاس» ادامه داد: نوشته‌های راجر ایبرت منتقد بزرگ سینما همواره موجب افزایش آگاهی خواننده می‌شد؛ حال شما بگویید آخرین چیزی که از مسعود فراستی شنیدید و به آگاهی شما افزود چه زمانی بود؟ من فقط چند فحش جدید یاد گرفتم! البته من نقد برخی از منتقدین مثل امیرقادری را دوست دارم و حتی ایزد مهرآفرین درباره کارهای خودم نقدهای بدی می‌نویسد ولی زمانی که با هم صحبت می‌کنیم در نهایت به یک تعامل می‌رسیم، نظر همه محترم است ولی متاسفانه نظرات برخی از منتقدین متاثر از جریان ده سال اخیر است و گویی مسعود فراستی متوجه نیست که چه کسی به او تریبون داده و چه کسی تلاش می‌کند از طریق او کل سینمای ایران را بزند؛ ما سینمای اکشنی نداریم که «جهان مارول» بسازیم و فیلم‌های اجتماعی ما نیز موجب جذب مخاطب نمی‌شوند، من قول می‌دهم اگر همین امروز سینمای کمدی تعطیل شود، سینمای ایران نیز تعطیل خواهد شد.
فیلمسازان فیلم‌های خود را در کشو گذاشته بودند!
او به مشکلات سینما در دوران کرونا اشاره کرد و گفت: در دوران کرونا چند سینما تعطیل شد؟ در دورانی که سینما نیازمند حمایت از سوی سینماگران بود، فیلمسازان فیلم‌های خود را در کشو گذاشته بودند و اکران نمی کردند، در چنین شرایطی آقای عامریان با جرات تمام فیلم سینمایی«دینامیت» را اکران کرد و به سینما جان دوباره داد، حتی بعد از ماجراهای مهسا هم فیلمسازان آثار خود را اکران نمی‌کردند و دوباره آقای عامریان «فسیل» را اکران کرد، بعد جریانی در سینما شکل گرفت که چرا فسیل ۸ ماه اکران شده در حالی که تا قبل از فسیل کسی جرات اکران نداشت، در آن زمان که سینما به کمک احتیاج داشت، فیلم‌های اجتماعی که قرار بود سینما را نجات دهند کجا بودند؟
پیرپسر نشان‌دهنده زنده بودن سینمای اجتماعی است
صالحی درباره نسبت فیلم‌های اجتماعی با تغییر و تحول جامعه گفت: جامعه ما از فیلم‌های اجتماعی پیشی گرفته است چون سینمای اجتماعی فاقد حرف‌های به روز جامعه شده است. به دلایل مختلف این حرف‌ها در پرده سینما گفته نمی‌شود، انتظار مردم از سینمای اجتماعی بالاتر است. استقبال مردم از فیلمی همچون پیرپسر نشان‌دهنده زنده بودن سینمای اجتماعی است به شرط آنکه قصه‌هایی روایت شود که بر لبه خط قرمزها حرکت می‌کند. این فیلمنامه‌نویس اظهار امیدواری کرد مسئولین اجازه ساخت و اکران چنین فیلم‌های اجتماعی را بدهند و تحت تاثیر جریان‌های سیاسی این روند متوقف نشود تا سینمای اجتماعی به حیات خود ادامه دهد.