اختصاصی سلام سینما-فیلم موزیکال و فانتزی «بازگشت مری پاپینز» (Mary Poppins Returns) از 19 دسامبر 2018 به صورت عمومی اکران شد. این فیلم اقتباسی از مجموعه کتاب های «مری پاپینز» و دنباله ای از فیلم کلاسیک «مری پاپینز» محصول سال 1964 است.

فیلم «بازگشت مری پاپینز» در 4 رشته در جوایز گلدن گلوب و اسکار نامزد شد اما جایزه ای به دست نیاورد. این فیلم با بودجه 130 میلیون دلار توانست در گیشه بیش از 345 میلیون بفروشد. این فیلم موزیکال امتیاز متوسطی از مردم و منتقدان دریافت کرده است.

چند نقد کوتاه از فیلم سینمایی «بازگشت مری پاپینز» (Mary Poppins Returns) را مرور می کنیم:

رکس رید

نقاط قوت فیلم «بازگشت مری پاپینز»، جذابیت، کارگردانی، موسیقی فیلم و حتی نقش‌آفرینی‌های درخشان و در حد و اندازه‌ی نسخه‌ی اصلی هستند. این فیلم پر است از چیزهای لذت بخش و غیرقابل انتظار که شایسته‌ی تحسین است. پایان‌بندی موزیکال فیلم که با آهنگی از «آنجلا لانزبری» و صدها بالون رنگارنگ که شخصیت‌ها را بر فراز لندن به پرواز در می‌آورد. این را می‌توان نتیجه‌ی خیال‌پردازی غنی و درک بالای موسیقیایی راب مارشال دانست. (متن کامل این نقد)

دیوید رونی

فیلم بازگشت مری پاپینز در عین حال که به قالب و چهارچوب کلاسیک قسمت اولی پایبند است، اما باز هم تلاش می‌کند که موارد جدید و تازه‌ی زیادی را به داستان این دنباله اضافه کند. این اثر، مسیر منحصر به‌ فرد و سرزنده ‌ای دارد. شما در حین تماشای آن متوجه می‌شوید که هم نوستالژی و هم نوآوری در آن زیاد دیده می‌شود. میراندا هم در یکی از ترانه ها که به صورت تکی اجرا می کند فرصت خودنمایی پیدا می کند. مشکل بازگشت مری پاپینز این است که برای هر چیزی بیش از حد روی نسخه اصلی تکیه می کند، اما اگر نسخه اصلی را به یاد نیاورید این فیلم خیلی موفق به نظر می آید. تنها چیزی که بازگشت مری پاپینز نسبت به فیلم اصلی کم دارد بیان مسائل اجتماعی است.

جیمز براردینلی

روایت اثر بی سر و ته و شلخته است؛ صرفا چیزی که شاید هفت نفر پشت ساخت موزیک اثر من جمله آهنگساز یعنی مارک شایمان و تنظیم کننده یعنی «اسکات ویتمن» در نظر داشته اند. نیاز به گفتن ندارد که «مری پاپینز باز می‌گردد» در مقایسه با نسخه‌ ی اصلی چندان رنگ و رویی ندارد. اگرچه، با ساختن فیلمی چنین وفادار به لحن و سبک فیلم اول، «مارشال» این ریسک را پذیرفته که اثری بسازد که کمتر برای بینندگان جوان کنونی است تا پیرترهایی که به دنبال بازسازی دوران جوانی از دست رفته اند. به سادگی می‌توان دید که «مری پاپینز باز می‌ گردد» بین نسل‌ های قبلی بسیار محبوب تر است. «مری پاپینز» باز می‌گردد یک دنباله‌ی ناقص است اما فیلمی مناسب برای تعطیلات است که تجربه ی تماشای آن رضایت بخش است.

مایکل او.سالیوان

منظورم این است که باید به نام یک اثر بزرگ احترام گذاشت ، اما این فیلم، کمترین میزان نوستالژی را به نسبت فیلم اصلی القا می‌ کند. در فیلمی که انگار برای جادویی بودن از قواعد و اصول دقیقی پیروی کرده، عکس ‌العمل ‌هایی مانند حیرت و سورپرایز، به شدت مصنوعی و ساختگی به نظر می ‌رسند و مانند این است که کمترین تاب و تحمل را در برابر اتفاقات بداهه مشاهده می ‌کنیم. به جای سکانس رقص با شومینه پاک کن، یک سکانس رقص با روشن کننده ی لامپ های خیابانی وجود دارد. اگر فیلم اصلی مری پاپینز را ندیده باشید، بازگشت مری پاپینز به نظر برایتان تازه و پرجنب و جوش می آید. اما وقتی آن را در کنار نسخه اصلی قرار می دهیم، شاهد یک تقلید ضعیف از فیلم اصلی هستیم.