ترجمه‌ی اختصاصی سلام سینما- برای تماشای بهترین فیلم‌ها درباره‌ی کار و کارگر، تقلاهایشان، پیروزی‌هایشان و تلاش‌های بی وقفه‌شان را در اختیار شما خوانندگان عزیز قرار می‌دهیم.

معرفی 8 فیلم سینمایی خارجی به مناسبت روز جهانی کار:

«نرما ری»(Norma Rae)

سال اکران: 1979

بعضی وقت‌ها، یک فیلم فقط به یک تصویر واضح نیاز دارد.

در انتهای فیلم "نرما ری» شخصیت اصلی فیلم که توسط «سالی فیلد» بازی شده، روی یک تکه مقوا با حروف درشت می‌نویسد«اتحادیه»(Union). بعد بالای یک دستگاه نخ ریسی می‌ایستد و در سکوت مقوا را بالای سرش نگه می‌دارد که بعد پلیس وارد می‌شود و وی را دستگیر می‌کند. «نرما» همراه با خیلی‌های دیگر در کارخانه‌ی نخ ریسی در شرایط غیر انسانی و سخت برای مبلغ ناچیزی عرق ریخته اند. صدای ماشین‌ها به طرز کرکننده‌ای بلند است و ریتم استثمار از ‌آن بلند می‌شود، اما صدای مقاومت «نرما»بلندتر است.

«نرما ری» به کارگردانی «مارتین ریت» داستان تکان دهنده‌ی فردی به اسم «کریستال لی ساتن» را روایت می‌کند که در کارخانه‌ی نخ ریسی در کارولینای شمالی مشغول به کار بود و به یک فعال حقوق کارگران تبدیل شد و در واقعیت بالا یک دستگاه نخ ریسی ایستاد و مقوایش را بالای سرش گرفته بود. فیلم فوق العاده‌ای نیست اما تصویر تکان دهنده‌ای از پیروزی کارگران به نمایش می‌گذارد. فیلم از لحاظی هم غیر معمول است، زیرا برخلاف داستان فاخر درباره‌ی اتحادیه، هالیوود به جز مشتریان خود، هیچ وقت به کارگران توجه خاصی نشان نداده است.

برای دنبال کردن داستان‌هایی درمورد کارگران باید مستندهایی از قبیل «کارخانه‌ی آمریکایی»(American Factory) را دنبال کنید. این مستند درباره‌ی اتفاقات بعد از تعطیل شدن یک کارخانه‌ی«جنرال موتورز»(G.M) در اهایو و تحت کنترل گرفتن آن توسط یک شرکت چینی است. کارگران به زودی یک اتحادیه تشکیل می‌دهند اما رئیس آن‌ها خیلی زود درخواست‌هایشان را رد می‌کند. در یک صحنه یک کارگر با تابلوی اتحادیه وارد کارخانه می‌شود اما حراست او را بیرون می‌کند. این کارگر می‌گوید"ادم بعضی وقت‌ها باید همانند سالی فیلد باشد."

«سازمان دهنده»(The Organizer)

سال اکران: 1963

«ماریو منیچلی» که بیشتر برای فیلم کمدی «اتفاق مهم در خیابان مدونا»(Big Deal on Madonna Street)(1958) شناخته می‌شود، در ژانرهای مختلفی کار کرده است. «سازمان دهنده» برای خودش یک ژانر خاص محسوب می‌شود. فیلم در پایتخت صنعتی ایتالیا، تورین اتفاق می‌افتد. آن هم در دوره‌ای که اتحادیه‌های کارگران به ندرت وجود داشتند.

فیلم بی پروا، احساسی، مضحک و پریشان است. پایان خوشی انتظار شما را نمی کشد، اما این بدان معنی نیست که داستان ناراحت کننده است. به نظر می‌آید که فیلم برای به تصویر کشیدن عقاید مارکسیستی «آنتونیو گرامچی» ساخته شده است. با وجود این که «مارسلو مستریوانی» یک بازی قوی چاپلین وار از یک خائن فراری را به نمایش می گذارد، تم داستان درباره‌ی تنهایی قشر کارگران است. عنوان فیلم به ایتالیایی «هم قطاران»(Comrades) ترجمه شده است. 

«از دختران حمایت کنید»(Support the Girls)

سال اکران: 2018

این فیلم کمدی «ران هاوارد» شعار "هر کاری دوست داری بکن" را به جاهای مختلف و مضحکی می‌برد. ایده‌ی کلی فیلم ناموفق است(دو مرد در یک مرده شور خانه کارهای غیرقانونی انجام می‌دهند). اما ستاره‌های فیلم «هنری وینکلر» و «مایکل کیتون» جذابیت فوق العاده‌، چیزی فراتر از کلیشه به نقش‌های خود بخشیده‌اند.

درحالی که فیلم از صحنه‌های کمدی دهه‌ی هشتادی مملو است، کارگرانش شغل قابل احترامی برای خود دست و پا کرده‌اند. کارفرمایشان برای آن‌ها بیمه‌ی سلامت و دهان و دندان و همچنین حق اشتراک در یک فست فود را برایشان در نظر گرفته‌اند.

«قابلیت‌های یک مرد»(The Measure of a Man)

سال اکران: 2016

آیا کلمه‌ای برای توصیف آه کشیدن وجود دارد؟ آن آهی که از روی غم است و هنگام مشاهده‌ی یک صحنه‌ی رنج‌آور بیرون می‌دهیم؟ هر آنچه که اسمش است هنگام دیدن فیلم «قابلیت‌های یک مرد» زیاد برایمان اتفاق می‌افتد. فیلم نگاهی به زندگی یک کارگر میانسال می‌اندازد که بعد از از دست دادن شغلش برای نگه داشتن شان و وقار خود خیلی رنج می‌کشد.

«وینسنت لیندن» به خاطری بازی عالی برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد جشنواره‌ی کن شد. دل آدم می شکند وقتی می‌بیند «لیندن» مجبور است دوباره برای به دست آوردن شغل جدید مصاحبه‌های فراوان بدهد و در بازآموزی شرکت کند. وی در نهایت شغلی پیدا می‌کند. اما شغل جدید وی او را تحت فشار وحشتناکی قرار می دهد.

دردناک‌ترین صحنه‌های فیلم شامل سخنرانی‌های تکان‌دهنده و نقدهای آموزنده به رژیم سرمایه‌داری نمی‌باشد. در عوض شاهد صحنه‌های غمگین از ناامیدی‌های مردی هستیم که روحش را خراش می‌دهد. 

«یقه‌ آبی»(Blue Collar)

سال اکران: 1978

اگر به دنبال فیلمی تیز و تاثیرگذار برای روز جهانی کار هستید، فیلم «یقه آبی» به کارگردانی «پاول شریدر» از این لحاظ عالی است. «شریدر» بیشتر به عنوان نویسنده‌ی فیلم «راننده تاکسی»(Taxi Driver) شناخته شده است. اما اکنون وی به عنوان محرک برجسته‌ی «اولین اصلاحیه»(First Reformed) ظاهر شده است.

فیلم در دیترویت ساخته شده است. ستاره‌های آن «ریچارد پریر»، «هاروی کیتل» و «یافت کتو» کاملا سرخورده‌اند زیرا به عنوان کارگرانی در خط بسته بندی مورد استثمار واقع می‌شوند.

تحلیل «شریدر» از مخمصه‌ی آن‌ها رنگ و بوی مارکسیستی دارد اما درباره‌ی نابرابری نژادی هم صحبت می‌کند. این فیلم بیش از اندازه خشن، کفرآمیز همراه با ته مایه‌های کمدی است. فیلم «یقه‌ آبی» در  بررسی این موضوع که کارگران چطور توسط کارفرماهای سواستفاده‌گر نسبت به یکدیگر و همچنین علایقشان رویگردان می‌شوند، به شدت دقیق عمل کرده است. 

«ایالت شمالی»(North Country)

سال اکران: 2005

داستان «ایالت شمالی» اطراف معادن آهن در مینیسوتای شمالی بین سال‌های 1989 و 1991 اتفاق می افتد. درامای خشن و تاثیرگذار«نیکی کارو» به صورت بنیادین به تبعیض جنسیتی در محیط کار می‌پردازد. «شارلیز ترون» در نقش زنی شلخته به اسم «جوزی جیمز» ظاهر شده است. «جوزی» یک زن بیوه و فقیر و تنهاست که به تازگی در معدن مشغول به کار شده است. مردان از او متنفرند و اتحادیه اصلا از وی حمایت نمی‌کند. «جوزی» و همکارانش به طرز وحشتناکی مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. این داستان منعکس کننده‌ی جامعه‌ای زن ستیز است. 

فیلم سینمایی «ایالت شمالی» برگرفته از داستان واقعی یک پرونده قضایی ساخته شده است. فیلم با بازیگری فوق‌العاده‌ی «فرانسیس مک دورمند»، «سیسی سپاسک» و «وودی هارلسن» با تم مبارزه علیه قدرت بسیار خوش درخشید. 

«عواقب ترس»(Wages of Fear)

سال اکران: 1953

شغل‌های کمی همانند شغل این چهار تبعیدی پیدا می‌شود.

مرد‌ها هم برای به دست آوردن دو هزار دلار حاضر به گریختن از دهکده‌‌ی خود در آمریکای لاتین هستند برای این که بتوانند با یک محموله‌ی نیتروگلیسیرین سیصد مایل حرکت کنند تا خود را به یک شرکت استخراج نفت برسانند. شرکت با حیله‌گری رانندگان اتحادیه و قوانین خود را دور می‌زند و با فراهم کردن ماشین‌هایی که کمترین امنیت را دارند، کارگران خود را به دام انداخته‌اند.

نام یکی از این رانندگان «یویس منتاند» می‌باشد که با بازی حرفه‌ای خود، سیگار به لب، دستمالی به گردن بسته، به فرمان نامتعادل چنگ می‌اندازد و جاده‌های خطرناک جنگلی را به سختی در پیش می‌گیرد. 

«نمک زمین»(Salt of the Earth)

سال اکران: 1954

هیچ فیلمی به اندازه‌ی «نمک زمین» با اتحادیه‌ی معادن و کارگرانش مناسب روز جهانی کار نیست. اما «نمک زمین» در سال 1954 به عنوان فیلمی خطرناک شناخته شد. زیرا کارگردان، تهیه کننده، فیلم‌نامه نویس این فیلم همگی تهدید به اخراج شدند.

این داستان درباره‌ی معدنچی‌های نیومکزیک و براساس رویدادهای واقعی به ساخته شده است. فیلم «نمک زمین» فراتر از زمان خود به مسائل کار و کارگران آمریکایی-مکزیکی می‌پردازد و تاکید زیادی بر برابری جنسیتی و نژادی دارد. کارگردان فیلم «هربرت جی. بیبرمن» اتحادیه علیه تاکتیک‌های ضد اعتصاب را با قدرت زیادی به تصویر کشیده است.  

منبع: NyTimes