برزخ جهنمی

آخرالزمان هسته اى. آلودگى پس از يك انفجار هسته اى و مردمى كه در پناهگاه هاى زير زمينى قرنطينه هستند. صداى ضجه ى مرگ مى آيد. "نامه هاى مرد مُرده" روايتِ واپسين روزهاى زندگى پروفسور است. پروفسورى كه در جستجوى همسر و فرزندش از پناهگاه اصلى گريخته است و پس از پيدا كردن همسرش در موزه اى مخروبه اقامت دارد و نوميدانه در پى فرزند مفقود الاثر اش است. همسرِ آلوده لحظات آخر را مى شمارد. همگان نا اميد هستند. خودكشى و زنده به گورى تنها راه حل فرار از وضعيت جهنمى موجود است. زوزه ى باد شنيده مى شود. باد آنتاگونيست است. بادى كه هواى آلوده را منتقل مى كند. براى دريافت دارو مى بايست مبادله كرد. مبادله ى كنسرو غذا با دارو. "نامه هاى مرد مرده" اثرى است درخشان از بلوك شرق. فيلمى از شوروى سابق ساخته ى دستيار و كار آموز تاركووسكى بزرگ. كنستانتين لوپوشانسكى تصويرى غريب از جهان آلوده به تششعات هسته اى را به تصوير كشيده است. تصويرى با توناليته ى رنگى درستى كه عالى فضا را مى سازد. دوربين ناظر فوق العاده بى رحمى بر فلاكت جارى است. جنازه ها در خيابان پوسيده اند، كودكان تكه و پاره مى شوند و زن برهنه به خرافات روى آورده است. ميكس صدا عالى است و موسيقى متن تماماً در خدمت اثر است. پر واضح است كه در جهنم موجود مرگ تنها راه نجات است. اكستريم كلوز پايانى يكى از به ياد ماندنى ترين پايان هاى تاريخ سينما است. پايانى گزنده و تلخ. "نامه هاى مرد مرده" يك فيلم فوق العاده است.