تبدیل یک انیمیشن دوست داشتنی به یک موزیکال احمقانه

ترجمه اختصاصی سلام سینما

من شخصا هیچگاه از طرفداران پروپا قرص بازسازی انیمیشن های دیزنی به طور لایو اکشن نبوده ام زیرا هرکدام از آنها که تن به این بازسازی داده اند ، نتوانسته اند از نسخه ی اصلی بهتر باشند یا حتی خود را به کیفیت آنها نزدیک کنند. بطور مثال می توان از بازسازی های شکست خورده انیمیشن هایی مانند «کتاب جنگل» ، «سیندرلا» ، «آلیس در سرزمین عجایب» و «دیو و دلبر» نام برد. 

آخرین اثری که تن به این بازسازی داده «دامبو» است. دامبو یک انیمیشن دوست داشتنی است که در سال 1941 ساخته شده اما حالا توسط «تیم برتون» به یک فیلم موزیکال احمقانه تبدیل شده که هیچ نقطه ی اوجی ندارد. جای افسوس دارد که او دامبو را تبدیل به یک توله ی یک جانور پوست کلف با گوش هایی نرم کرده که او به جلو حرکت می دهند.

مشکل اساسی که در تبدیل انیمیشن ها به فیلم های لایو اکشن وجود دارد این است که به ندرت داستان ، نقطه ی قوت آن است و تنها افکت های کامپوتری است که باعث نجات این دسته از فیلم ها می شوند. تنها دلیلی که باعث می شود به تماشای این فیلم ها بنشینیم ، حس بلند پروازی برای رسیدن به خیال پردازی های کودکی هایمان است. در دامبو با کارگردانی تیم برتون که توسط «ارن کروگر» نوشته شده است ، اثری از تکنیک های نفرت انگیز تیم برتون نمی بینیم که این اتفاق بسیار خوبی است. 

«هولت فاریر»(کالین فارل) یک کهنه سرباز جنگ جهانی اول است که حالا به خانه بازگشته و با سیرکی مواجه شده که زمانی در آن مشغول به کار بوده است. او متوجه شده که اسب های سیرک توسط مالک سیرک یعنی «مکس مدیچی»(دنی د ویتو) فروخته شده اند. هولت که یک دستش را در جنگ و همسرش را به دلیل بیماری آنفولانزا از دست داده ، حالا با دو فرزندش (نیکو پارکر و فینلی هابینز) و شغلی که سر و کارش با فیل هاست که از قضا یکی از آنها نیز باردار است ، تنها مانده است. در سکانس به دنیا آمدن دامبو انتظار می رفت که شاهد کلوزآپ های دوست داشتنی ای باشیم اما تیم برتون ما را سورپرایز کرد. او هرگز سعی نکرده تا شیرینی و گرما را به این فیلم سرد بیاورد. فیلمی که به میزان قلیلی از نسخه اصلی آن پیروی می کند. 

با اینکه بازیگران مشهوری مانند «مایکل کیتون» در نقش مرد ثروتمندی را ایفا می کند که سیرک را برای مدیچی خریده است ، «اوا گرین» در نقش دوست دختر بندباز دامبو و «آلن آرکین» در نقش یک بانکدار ثروت ، در این فیلم به نقش آفرینی پرداخته اند اما به نظر می رسد که برتون در هدایت بازیگرانش شکست خورده است. دو بازیگر خردسال فیلم هم به شکل ملموسی دچار سردرگمی هستند.

بازسازی های جدید دیزنی که در راه هستند ، «علاالدین» و «شیرشاه» هستند. بله می دانم که هرگز نباید ناامید بود و هرگز نباید گفت هرگز اما اگر این آثار بتوانند با نسخه ی اصلی خود برابری کنند ، من را بسیار شگفت زده خواهند کرد. من یک پیشنهاد بهتر دارم : چطور است برخی از فیلم های لایو اکشن را به انیمیشن تبدیل کنیم ؟ کسی حاضر است انیمیشن فیلم «پیرمرد های غرغرو» را بسازد؟

منبع : CS Monitor

مترجم : وحید فیض خواه