زامبی خود ما هستیم

ترجمه اختصاصی سلام سینما

وقتی که پاندمی کرونا به وقوع پیوست، همه چشم‌ها به فیلم «واگیر» محصول سال 2011 بود. چند ماه بعد بازار در تسخیر فیلم‌های زامبی قرار گرفت. در فیلم «شبِ مُرده‌ی زنده» محصول سال 1968 اثر «جورج ای.رومرو» که سنگ‌بنای سینمای زامبی بود، مردی برای ترساندن خواهرش به شوخی به او می‌گوید :” آمده‌اند تو را بگیرند” و پس از این جمله بود که زامبی‌ها به او حمله کردند. 

فیلم زامبی کره‌ای «شبه جزیره»، فیلمی عجیب اما هیجان‌انگیز برای تماشاکردن در این روزها است. این فیلم درباره‌ی فاجعه‌ای خارج از کنترل در یک کشور است. این فاجعه شهروندان را بی‌پناه و آنها را متکی به خود کرده است. مانند اکثر فیلم‌های زامبی، «شبه جزیره» نیز خیلی زود تبدیل به فیلمی پر از تعقیب و گریز می‌شود. این فیلم از درونمایه‌هایی مثل خانواده و جامعه و جایگزین‌پذیر نبودن وطن بهره می‌برد. موضوع اصلی فیلم زندگی کردن و کشتن و بیشتر زندگی کردن و بیشتر کشتن است. 

کارگردان این اثر «یئون سانگ هون» که برای کارگردانی فیلم «قطار بوسان» محصول سال 2016 شناخته می‌شود، جهانش را سوار بر یک قطار سریع‌السیر می‌کند که هرچه جلوتر می‌رود ترسناک‌تر و کلاستروفوبیک‌تر می‌شود. بخش عمده‌ای از لحظات هیجان‌انگیز «شبه جزیره» جایی است که فیلم از قالب ژانر بیرون می‌زند. هنگام حملات زامبی‌ها، زندگی از ماشین به ماشین دیگر داخل و بیرون از قطار در تقلا است.

تمرکز داستان فیلم روی «جونگ سئوک»(پونگ وون گنگ) است. او سربازی که تلاش می‌کند تا خواهرش(جانگ سو یئون)، شوهر خواهرش «چول مین»(کیم دو یوون) و پسرشان «دانگ هوان»(مون وو جین) را به بندر اینچئون برساند. او در این سفر با خانواده‌ای روبرو می‌شود که از او درخواست کمک می‌کنند اما او تصمیم می‌گیرد که کمکی به آنها نکند. کمی بعد او از تصمیم خود احساس پشیمانی و عذاب وجدان می‌کند. هنگامی که ویروس در کشتی شیوع پیدا می‌کند، «جونگ سئوک» و «چول مین» تنها بازماندگان آن هستند و به عنوان افراد بدنام در هنگ‌کنگ زندگی می‌کنند، چون کشورهای همسایه آنها را به عنوان پناهنده نمی‌پذیرند. تنها امید آنها برای بازگشت به وطن ویرانشان، پیشنهاد پیدا کردن 20 میلیون دلار از یک کامیون است که توسط عده‌ای مزدور به آنها داده شده است. تنها مشکل آنها این است که این کامیون پر از مردگان متحرک است. مزدوران به آنها می‌گویند که زامبی‌ها در شب توانایی دیدن ندارند و مشکلی برای آن‌ها پیش نمی‌آید. تنها کاری که «جونگ سئوک» و «چول مین» باید انجام دهند این است که پول‌ را پیدا کنند، با کشتی تماس بگیرند و به آسانی به کشورشان بازگردند.

تاکنون هیچوقت «یئون» بخاطر مقیاس بزرگ تولید «شبه جزیره» مورد تعریف و تمجید قرار نگرفته است. مشکل اصلی او این است که خشونت‌های بزرگ و پر سر و صدا را با ایجاد هیجان اشتباه گرفته است. تنها جنبه‌ی گیرا و جذاب فیلم، حس درگیرکننده و تأثیرگذار از دست دادن است. از دست دادن خانواده و کشور و همچنین نگاه ویرانشهری به نرمال جدیدی که شهروندان عادی را به شکار و شکارچی تبدیل می‌کند. پس از اینکه تیراندازی‌ها پایان می‌گیرد و وحشت به جنون می‌‌انجامد، «سبه جزیره» یک پیام آشنا دارد: “ ما در دنیای واقعی نیز زامبی‌ها را دیده‌ایم، زامبی خود ما هستیم”.

منبع: نیویورک تایمز

مترجم: وحید فیض خواه