آفاق (فریماه فرجامی) و عادل (ابوالفضل پورعرب) | وقتی عشق خالص هم چاره‌ساز نیست
نمایش کشش‌های عاشقانه‌ای که به‌خاطر تلاطم‌های گریزناپذیر محیط اطراف دچار موانعی جدی می‌شود بخش جدایی‌ناپذیری از ملودرام است. بنی‌اعتماد در «نرگس» به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن سراغ این دستمایه رفته است. «نرگس» عشق یک‌طرفه‌ای را به تصویر می‌کشد که هر چند معمولا پاسخ مناسبی از طرف مقابل دریافت نمی‌کند اما تا سر حد یک فاجعه ادامه می‌یابد. در این مسیر می‌توانیم همه شخصیت‌ها را درک و با آن‌ها همدلی کنیم اما نمی‌توان راه‌حلی برای حل مشکلات پیچیده آن‌ها پیدا کرد. در دل جهان زمخت زندگی همراه با فقر و رنج، محبت اولین چیزی است که قربانی می‌شود. آفاق با بازی ماندگار فریماه فرجامی، شخصیتی خاکستری است که هم خطاهای زیادی انجام می‌دهد و هم معصوم و صادق است. عادل هم از یک طرف می‌خواهد به آفاق وفادار باشد و از سوی دیگر ناچار است خود را از قید و بندهایی رها کند که این حضور بر او تحمیل می‌کند. هر دو (و همچنین خود نرگس با بازی عاطفه رضوی) رفتارهایی قابل درک انجام می‌دهند اما مشکل این است که این رفتارها در تعارض با یکدیگر قرار می‌گیرد و حداقل یک نفر باید قربانی شود.