نسخه کامل Kill Bill تارانتینو همچنان در دسترس عموم نیست
کوئنتین تارانتینو فیلم «بیل را بکش» را در دو بخش جداگانه منتشر کرد؛ «جلد ۱» در نوامبر ۲۰۰۳ و «جلد ۲» در می ۲۰۰۴ اکران شدند. بخش اول اثری خشن و کم‌دیالوگ بود و بخش دوم حال و هوایی احساسی‌تر و پرگفت‌وگو داشت که به‌زعم برخی از طرفداران، از نظر صحنه‌های اکشن ناامیدکننده به نظر می‌رسید. بسیاری معتقدند نقاط ضعف هر بخش را می‌توان با نقاط قوت دیگری پوشش داد و اگر نسخه‌ای وجود داشت که این دو فیلم را در قالب یک اثر مستقل ادغام کند، تجربه‌ای کامل‌تر حاصل می‌شد.
واقعیت این است که چنین نسخه‌ای وجود دارد؛ نسخه‌ای به نام «Kill Bill: The Whole Bloody Affair» که نخستین بار در جشنواره کن ۲۰۰۶ به نمایش درآمد و پس از آن تنها در برخی سالن‌های خاص به اکران محدود رسید. این فیلم با بیش از چهار ساعت زمان، روایت کامل داستان را ارائه می‌دهد. البته برای بیننده معمولی شاید این مدت زمان طولانی طاقت‌فرسا باشد، اما این نسخه بیشتر برای هواداران سرسخت تارانتینو و منتقدانی ساخته شده که به بررسی ساختار روایی آثار علاقه دارند.
اما تماشای این نسخه برای عموم تقریباً غیرممکن است. پس از اکران اولیه در کن، این فیلم فقط در سالن‌های خاصی در لس‌آنجلس و آن هم در مناسبت‌های نادر به نمایش درآمده است. برای افرادی که در لس‌آنجلس زندگی نمی‌کنند، دسترسی به این نسخه تقریباً غیرممکن است. بهترین راه برای اطلاع از اکران مجدد این فیلم، جستجوی مداوم نام آن و پیگیری اخبار نمایش‌های خاص در نشریات تخصصی سینما است؛ روشی که طرفداران برای اطلاع از نمایش‌های اخیر در سینما Vista به کار بردند.
آیا «بیل را بکش» در قالب یک فیلم بلند، بهتر است؟
از زمان انتشار «The Whole Bloody Affair»، بحث‌های زیادی میان طرفداران درباره این که آیا این نسخه بهترین روش برای تجربه داستان است یا خیر، شکل گرفته است. برخی معتقدند تفاوت‌های لحن میان دو جلد، باعث می‌شود هرکدام هویت مستقلی داشته باشند و ادغام آن‌ها ممکن است به توازن اثر لطمه بزند.
برخی دیگر اما معتقدند نسخه کامل با ایجاد تغییراتی جزئی اما تأثیرگذار، روایت را بهبود داده است. به عنوان مثال، صحنه پایان جلد اول که زنده بودن فرزند بئاتریکس را فاش می‌کند، در نسخه کامل حذف شده است. این تغییر باعث می‌شود لحظه دیدار بئاتریکس با دخترش برای اولین بار، هم برای شخصیت و هم برای بیننده شوک‌آورتر و احساسی‌تر باشد. حذف این صحنه، انسجام و ضرباهنگ روایت در قالب یک فیلم بلند را حفظ می‌کند.
آیا همیشه ترکیب دو اثر جداگانه، بهترین تصمیم است؟
این بحث شباهت زیادی به جدال میان طرفداران «بازی تاج و تخت» درباره نحوه خواندن کتاب‌های چهارم و پنجم این مجموعه دارد. جورج آر. آر. مارتین قصد داشت این دو کتاب را در قالب یک رمان عظیم منتشر کند، اما محدودیت‌های انتشاراتی و پیچیدگی داستان باعث شد آن‌ها را به دو کتاب مجزا تقسیم کند. هرچند برخی طرفداران با نسخه‌ای به نام Boiled Leather ترتیب مطالعه جدیدی ارائه کردند تا این دو کتاب را به صورت یک داستان پیوسته و زمانی بخوانند، اما گروهی دیگر این کار را بی‌احترامی به تصمیم نویسنده می‌دانند و بر اهمیت هویت مستقل هر کتاب تأکید دارند.
هرچند انتشار جداگانه «کیل بیل» به اندازه داستان‌های مارتین پر هرج‌ومرج نبود، اما جدال میان طرفداران درباره بهترین روش تماشای آن همچنان ادامه دارد. آیا نیت اولیه تارانتینو برای ساخت یک فیلم بلند مهم‌تر است یا واقعیتی که دو فیلم جداگانه با لحن‌های متفاوت ساخته و اکران شدند؟ هرچند «The Whole Bloody Affair» تجربه‌ای جذاب برای طرفداران پروپاقرص است، شاید هنوز هم اصیل‌ترین روش برای لذت بردن از داستان، همان فرمت دو قسمتی باشد که در ابتدا منتشر شد.
منبع: slashfilm