نقد و بررسی فیلم موسی کلیمالله به کارگردانی ابراهیم حاتمیکیا
فیلم موسی کلیمالله به کارگردانی ابراهیم حاتمیکیا، روایتی از تولد و زندگی حضرت موسی (ع) است. این فیلم در واقع نسخه سینمایی سریالی با همین نام محسوب میشود که برای تلویزیون در حال تولید است. حاتمیکیا که پیشتر در ژانرهای جنگی و سیاسی فعالیت داشته، این بار به سراغ یک قصه تاریخی و مذهبی رفته است.
پیشرفت تکنیکی، اما یادآور سریالهای تلویزیونی
از لحاظ بصری و تکنیکی، موسی کلیمالله نسبت به آثار تاریخی پیشین سینمای ایران پیشرفتهایی داشته است. استفاده از جلوههای ویژه و طراحی صحنه در برخی بخشها قابل قبول است. بااینحال، فیلم در نهایت بیشتر به یادآورنده سریالهای تلویزیونی نظیر یوسف پیامبر است تا یک اثر سینمایی مستقل و پرقدرت. فضاسازی و لحن روایت، تفاوت چندانی با آنچه در سریالهای مذهبی ایرانی دیدهایم، ندارد و همین موضوع باعث میشود که فیلم حس یک محصول تلویزیونی را القا کند.
نسخهای تکراری از یک داستان کهنه
موسی کلیمالله نکته تازهای برای ارائه ندارد. این قصه بارها شنیده شده و نسخههای متعددی از آن در سینما و تلویزیون جهان به تصویر کشیده شده است. ازاینرو، ارائه یک نسخه سینمایی جداگانه چندان ضرورتی نداشت و شاید بهتر بود تمرکز صرفاً بر سریال باقی میماند. فیلم نه در روایت، نه در فرم و نه در پرداخت شخصیتها چیزی اضافه بر نسخههای قبلی ارائه نمیدهد.
داستانی بدون پیچیدگی دراماتیک
یکی از ضعفهای اصلی فیلم، عدم وجود پیچیدگیهای دراماتیک است. قصه کاملاً به دو جبهه خیر و شر تقسیم میشود و جای زیادی برای پرداخت شخصیتهای چندلایه باقی نمیگذارد. تقابل موسی و فرعون، بدون پرداختی متفاوت از آنچه تاکنون دیدهایم، در مسیر آشنای روایتهای مذهبی پیش میرود. این موضوع باعث میشود که فیلم فاقد غافلگیری و کشش داستانی باشد.
بار حسی فیلم بر دوش مریلا زارعی
در میان بازیگران، مریلا زارعی عملکرد نسبتاً خوبی دارد و در برخی لحظات، بار احساسی فیلم را به دوش میکشد. بااینحال، فیلم بهطورکلی آنچنان فضایی برای درخشش بازیگران ایجاد نمیکند و بیشتر درگیر ارائه یک روایت تصویری از داستانی آشنا باقی میماند.
در نهایت، موسی کلیمالله یک اثر متوسط است که اگرچه از لحاظ تکنیکی در مسیر پیشرفت قرار دارد، اما از نظر روایی و شخصیتپردازی چیزی فراتر از سریالهای تلویزیونی ارائه نمیدهد.