نقد و بررسی فیلم کفایت مذاکرات به کارگردانی سهیل موفق

فیلم کفایت مذاکرات به کارگردانی سهیل موفق در ژانر کمدی ساخته شده ‌است. کفایت مذاکرات یادآور کمدی‌های سال‌های اخیر سینمای ایران است که سهم بزرگی در گیشه دارند. اما کفایت مذاکرات نتوانسته در حد  نمونه‌های موفق این ژانر در سال‌های اخیر ظاهر شود. 

کمدی مذاکرات موفق نشده نوآوری‌ای در قصه‌پردازی ارائه دهد و بر روی شوخی‌های موقعیت محور و مهارت بازیگران در خنداندن مخاطب متکی است.

داستان کفایت مذاکرات

 نادر به شکل ناگهانی و غیرمنتظره از استانبول بازگشته و  به خانه خواهرش می‌رود. این باعث می‌شود که همه اهالی خانه به واسطه حضور او درگیر سلسله‌ای از حوادث شوند. نادر به مرضیه، زن مطلقه‌ای که مدتی است با این خانواده زندگی می‌کند پیشنهاد می‌دهد که در ازای پول رحمش را به خانواده‌ای ثروتمند اجاره دهد. این موجب می‌شود که تا نیمی از فیلم با شوخی‌های نصف و نیمه پیش ‌رود. اما با ورود پدر و برادران مرضیه داستان وارد فضایی ملودرام می‌شود و اتمسفر فیلم به طور سیسنوسی بین لحظات متاثرکننده  و  شوخی‌های مقطعی‌ در نوسان است. 

 تکرار مشکل قدیمی فیلم‌نامه و ایده پردازی در کفایت مذاکرات

مشکل اصلی کمدی کفایت مذاکرات به فیلم‌نامه آن بازمی‌گردد. فیلم در ابتدا با طراحی یک موقعیت کمدی سعی می‌کند از قواعد این ژانر پیروی کند اما خود از نیمه به ناگهان از کمدی فاصله گرفته و وارد فضای ملودرام می‌شود. تصمیمی که بزرگ‌ترین ضربه را به فیلم می‌زند.  تغییر پیدا کردن  مسئله محوری کفایت مذاکرات آن هم  از میانه، موجب می‌شود که فیلم دو پاره شده و آن فضای ابتدایی که ساخته است را از دست بدهد.  

در کنار این تغییر مسیر،  شوخی‌ها و شخصیت‌های طراحی شده به درستی شکل نمی‌گیرند و نمی‌توانند ماموریت یک اثر کمدی را به سرانجام برسانند. در واقع در پرداخت شخصیت‌ها از همان الگوهای کلیشه‌ای سینمای گیشه کمدی ایران استفاده شده و همین امر سطح و کیفیت شوخی‌ها را پایین می‌آورد. 

درباره گروه بازیگران  

با وجود مشکل در فیلم‌نامه ، بازیگران تلاش داشته‌اند تا به واسطه مهارت خود در کمدی، موقعیت‌ها را سر پا نگه‌دارند. زوج محسن و کیایی و مهران غفوریان هر چند بی‌نقص نیست اما آنچنان هم بد عمل نمی‌کند. المیرا دهقانی نیز که پیش از این بیشتر ایفاگر نقش‌های جدی بوده توانسته تا در تجربه کمدی خود قابل قبول ظاهر شود.