جستجو در سایت

1404/05/19 21:39

رابرت ردفورد و لئوناردو دی‌کاپریو در دو اقتباس متفاوت از رمان ممنوعه Great Gatsby

رابرت ردفورد و لئوناردو دی‌کاپریو در دو اقتباس متفاوت از رمان ممنوعه Great Gatsby
رابرت ردفورد و لئوناردو دی‌کاپریو، دو ستاره بزرگ سینما، هر دو در نقش جِی گتسبی در اقتباس‌هایی از رمانی مشهور و جنجالی بازی کرده‌اند که به خاطر محتوایش در برخی مدارس ممنوع شده است.
به گزارش سلام سینما

در شرایطی که هالیوود طی دو دهه گذشته بیش‌تر به دنبال ساخت دنباله‌ها و اقتباس‌های از پیش‌ساخته شده بوده است، بازیگران بزرگی همچون لئوناردو دی‌کاپریو همچنان توانسته‌اند جایگاه ویژه‌ای در میان مخاطبان و صنعت سینما حفظ کنند. دی‌کاپریو که با فیلم پرفروش «تایتانیک» به شهرت جهانی رسید، طی سال‌ها با همکاری با کارگردانان بزرگی چون مارتین اسکورسیزی، استیون اسپیلبرگ و کریستوفر نولان جایگاه خود را به عنوان یکی از بازیگران برجسته تثبیت کرده است.

اما نکته جالب این است که دی‌کاپریو و اسطوره نسل قبلی سینما، رابرت ردفورد، هر دو نقش اصلی رمان کلاسیک و جنجالی آمریکایی «گتسبی بزرگ» نوشته ف. اسکات فیتزجرالد را بازی کرده‌اند. این رمان که نخستین بار در سال ۱۹۲۵ منتشر شد، داستان جِی گتسبی، ثروتمند مرموز و مهمان‌نواز در نیویورک، را روایت می‌کند که به خاطر عشقی قدیمی به زن دیگری به نام دیزی، زندگی خود را وقف می‌کند.

«گتسبی بزرگ» به دلیل محتوای مربوط به خشونت، روابط خارج از ازدواج و زبان صریح در برخی مدارس آمریکا در فهرست کتاب‌های ممنوعه قرار گرفته است. با این حال، این رمان همچنان یکی از آثار مهم ادبیات آمریکا به شمار می‌رود و در برنامه درسی مدارس نیز تدریس می‌شود.

این رمان تا کنون چندین بار در قالب فیلم، تلویزیون و رادیو اقتباس شده است. مهم‌ترین نسخه‌های سینمایی شامل فیلم سال ۱۹۷۴ با بازی رابرت ردفورد و فیلم سال ۲۰۱۳ به کارگردانی باز لورمن با بازی لئوناردو دی‌کاپریو است. نسخه ۱۹۷۴ که به کارگردانی جک کلیتون و با فیلمنامه فرانسیس فورد کاپولا ساخته شد، با وجود بازخوردهای متفاوت، دو جایزه اسکار در بخش طراحی لباس و موسیقی را به دست آورد. در مقابل، فیلم ۲۰۱۳ با سبک خاص لورمن و استفاده از موسیقی مدرن توانست همان جوایز را کسب کند و نگاه نوینی به داستان کلاسیک ارائه دهد.

این دو بازیگر بزرگ با بازی در نقش جِی گتسبی، هر یک به نوعی جلوه‌ای از هالیوود در دو دوره متفاوت بوده‌اند و نشان می‌دهند که چطور داستان‌های کلاسیک می‌توانند همواره الهام‌بخش و قابل بازخوانی باشند.

منبع: slashfilm


ارسال دیدگاه
captcha image: enter the code displayed in the image