فیلم Night Always Comes؛ بازتعریف سکانس‌های اکشن با واقع‌گرایی هولناک
فیلم «شب همیشه می‌آید» (Night Always Comes) داستان دختری به نام «لینت» (ونسا کربی) را روایت می‌کند که در یک شب پرتنش در پورتلند، باید هر طور شده پولی برای نجات خانه خانواده‌اش تهیه کند. در میانه مسیر، او و دوستش «کودی» (استفان جیمز) به کارگاهی پر از موادفروش‌ها می‌رسند؛ جایی که تلاش برای باز کردن یک گاوصندوق دزدیده‌شده، به تهدیدی واقعی با یک کاتر ختم می‌شود؛ صحنه‌ای که به‌جای استفاده از اسلحه و انفجار، با واقع‌گرایی تلخ، خطر را ملموس می‌سازد.
بنجامین کارون درباره رویکردش به این صحنه‌ها می‌گوید: "نمی‌خواستم به سمت کلیشه‌های ژانر اکشن بروم. هدفم ایجاد ترس و اضطرابی خزنده بود که مخاطب واقعاً حس کند در آن موقعیت قرار دارد."
برای دستیابی به این هدف، کارون و فیلم‌بردارش دیمین گارسیا از سبک‌های متنوع تصویربرداری استفاده کردند؛ گاهی با برداشت‌های طولانی و یک‌نفره برای افزایش انرژی بازیگران، و گاهی با قاب‌های باز و ساکن برای نشان دادن فضای تهدیدآمیز. به گفته کارون این تغییر ریتم و سبک، نوعی آشوب کنترل‌شده ایجاد کرد که بازتاب بی‌ثباتی دنیای شخصیت اصلی است.
برخلاف استانداردهای پرزرق‌وبرق هالیوود، «شب همیشه می‌آید» با محدودیت‌های زمانی و مکانی خود، به‌جای ترفندهای پرهزینه، بر خلاقیت در میزانسن، ریتم و هدایت توجه بیننده تکیه کرده است.
این فیلم که اکنون در نتفلیکس در دسترس است، با روایت یک‌شبه و ریتمی نزدیک به زمان واقعی، مخاطب را به دل اضطراب و ناامنی زندگی لینت می‌برد؛ تجربه‌ای که یادآور می‌شود دلهره می‌تواند در سکوت و جزئیات روزمره هم نفس‌گیر باشد.