ساز عجیبی که به قلب «بیگ بنگ تئوری» نفوذ کرد

جیم پارسونز، بازیگر سریال محبوب «بیگ بنگ تئوری»، برای ایفای نقش «شلدون کوپر» واقعاً نواختن ترمین را آموخته است. در قسمت "The Bus Pants Utilization" که در تاریخ ۶ ژانویه ۲۰۱۱ پخش شد، شخصیت‌های اصلی سریال برای ساخت اپلیکیشنی جهت حل معادلات دیفرانسیل دور هم جمع می‌شوند. در این میان، شلدون با سوءظن به "پنی" و نارضایتی از سلسله مراتب گروه، دچار رفتارهای تند و توهین‌آمیز می‌شود و نهایتاً از تیم کنار گذاشته می‌شود.

برای انتقام، شلدون با نواختن بلند ترمین در زمان جلسه‌ی دوستانش، قصد آزار آنها را دارد؛ اقدامی که باعث می‌شود خودش نیز از آپارتمان اخراج شود. صحنه‌ای که در آن شلدون آهنگ «هیچ‌کس غم‌های مرا نمی‌داند» را با ترمین می‌نوازد و همراهی می‌کند، واقعی بود؛ زیرا جیم پارسونز واقعاً ترمین می‌نواخت.

او در یک مصاحبه‌ی پالِی‌فست (گزارش‌شده توسط The Hollywood Reporter) اعتراف کرد که نوازندگی ترمین برایش بسیار دشوار بوده و حتی در این مسیر گریه کرده است. هرچند پارسونز از کودکی پیانو می‌نواخته و به موسیقی علاقه‌مند است، اما ترمین سازی کاملاً جدید برای او محسوب می‌شد.

ترمین چیست؟

ترمین، سازی الکترونیکی است که در دهه ۱۹۲۰ توسط لئون ترمین اختراع شد. این ساز بدون نیاز به لمس فیزیکی نواخته می‌شود؛ یک آنتن عمودی برای تغییر زیر و بمی صدا و یک حلقه‌ی افقی برای کنترل حجم صدا وجود دارد. این ساز با تولید امواج الکترومغناطیسی و تغییر آنها توسط حرکات دست کار می‌کند.

ترمین صدایی وهم‌آلود و غیرزمینی تولید می‌کند که در بسیاری از فیلم‌های کلاسیک مانند «Spellbound» با موسیقی میکلوش روژا و «The Day the Earth Stood Still» با موسیقی برنارد هرمن استفاده شده است. همچنین در موسیقی «Good Vibrations» از Beach Boys و فیلم «Ghostbusters» نیز می‌توان صدای ترمین را شنید. برخلاف اشاره‌ی گذرایی که در «بیگ بنگ تئوری» وجود دارد، ترمین در موسیقی متن «استار ترک» استفاده نشده بود.

مستندی درباره ترمین

داستان زندگی لئون ترمین و اختراعاتش در مستند تحسین‌شده‌ی «Theremin: An Electronic Odyssey» محصول ۱۹۹۵ روایت شده است. این مستند اطلاعات ارزشمندی درباره تأثیر ترمین بر فرهنگ موسیقی الکترونیک ارائه می‌دهد و هم‌اکنون در آرشیو اینترنتی قابل مشاهده است.

منبع: slashfilm