دلیل علمی برای غیرممکن بودن زامبی‌ها در «مردگان متحرک»
در تخیل پایان‌ناپذیر آثار زامبی، موجودات بی‌جان، بدون نیاز به تغذیه، دوباره به حرکت درمی‌آیند و با گاز گرفتن قربانیان، آن‌ها را به دنیای زیر خاک می‌کشانند. اما آیا چنین چیزی می‌تواند در دنیای واقعی اتفاق بیفتد؟
دکتر جان نیری، دانشیار پزشکی داخلی دانشگاه مک‌مستر کانادا، در گفت‌وگو با روزنامه National Post توضیح می‌دهد که «کارکرد مغز برای ادامه حیات نیازمند جریان مداوم خون سرشار از گلوکز و اکسیژن است.» با این حساب، اجساد متعفن یا آسیب‌دیده هرگز توانایی ادامه فعالیت مغزی و حرکت ارادی را نخواهند داشت.
از سوی دیگر، ملیسا آنفرد، کالبدشناس مستقر در تگزاس، به LiveScience می‌گوید که فرایند تجزیه جسد آن‌قدر سریع و تهاجمی است که پس از مدتی دیگر هیچ عضله، تاندون یا پوست سالمی باقی نمی‌ماند تا حرکت را ممکن کند. او تأکید می‌کند: «زامبی‌هایی که کاملاً خشک شده باشند، دیگر هرگز نمی‌توانند حرکتی فراتر از یک لرزش اجزای باقی‌مانده‌شان داشته باشند. اگر ناگهان بخواهند بدوند، احتمالاً اندام‌هایشان از هم می‌پاشد.»
با این حال، پدیده‌های زامبی‌مانند در برخی جوامع واقعی نیز گزارش شده است. در آئین‌های وودو هائیتی، ترکیبی از گیاهان سمی و تکنیک‌های هیپنوتیزمی ممکن است فردی را در حالتی شبیه به مرگ عمیق فرو برد و او را به‌عنوان «زامبی» در اختیار برگزارکنندگان قرار دهد. داستان‌های مرتبط با این پدیده که در دهه‌های میانی قرن بیستم مستندسازی شدند، با تردیدهایی درباره صحت روایت‌ها روبه‌روست، اما سندهای تاریخی و مطالعات مردم‌شناسی، از جمله کتاب «مار و رنگین‌کمان» نوشته وید دیویس، به وجود زامبی‌های زنده در این سنت اشاره دارند.
منبع: slashfilm