شعله ور ، شعله های آتش حسادت و بخل فرید است که نشأت گرفته از تنهایی فرید و همچنین درهم آمیختگی آن با جامعه مدرن است . 

در چندسال اخیر فیلم های سینمای ما قصه هایشان را از رفتار ها ، رذیلت ها و فضیلت های انسانی میگیرند و آنرا خط اصلی داستان خود میکنند که این سبک فیلمنامه را پیشتر فرهادی با ما بیشتر آشنا کرد و مضمون دروغ را در هر فیلمش به نحوی به نمایش میگذاشت . 

نعمت الله در این فیلم از حسادت و بخل یک کاراکتر و تیپ شخصیتی متفاوتی خلق میکند و تمام فیلم را حول شخصیت او به جریان می اندازد و در کنار آن از ویژگی همیشگی شخصیت های فیلمهای نعمت الله نباید چشم پوشی کرد . "تنهایی" ویژگی اصلی کاراکتر های نعمت الله است ، ما در رگ خواب لیلا حاتمی تنها ، در آرایش غلیظ حامد بهداد تنها ، در بی پولی بهرام رادان تنها و در بوتیک گلشیفته فراهانی تنها را میبینیم و با همین خط در این فیلم هم امین حیایی تنهایی را میبینیم که تنهایی آن ریشه روانشناسانه دارد و عمده عمل های آن بر اساس همین موضوع است . 

نعمت الله به نسبت فیلم قبلی (رگ خواب)‌ از لحاظ ساختار فیلمنامه و چارچوب بندی داستان بسیار بهتر عمل کرده است و توانسته به نسبت مناسب فیلمنامه و لوکیشن و شخصیت ها را منظم و به طور صحیح کنار هم قرار دهد . 

شعله ور ریتم کندی تا اواسط فیلم دارد و فیلمنامه با کش و قوس های های زیاد خود را تا اواسط میکشاند تا بتواند قدم به قدم خودش را جمع و جور کند . 

فیلمنامه اواسط فیلم شیرازه خود را از دست میدهد و  ما میبینیم که وحیده و کار شراکت گلخانه فراموش میشود و تمام تمرکز به سمت مصطفی میرود ، مادر فراموش میشود و همسر هم از سوی فرزند و هم از سوی فرید کنار گذاشته میشود و تماما در انتها این سفره پهن شده را نعمت الله به سختی جمع میکند . 

از طرفی فیلمنامه شعله ور با توجه به نقطه گذاری و کد گذاری هایی که در آن وجود دارد توانسته جذابیتی دوچندان ایجاد کند . 

کارگردانی نعمت الله مثل همیشه (جز آرایش غلیظ)‌ خوب بود و توانسته امضای همیشگی خودش را روی اثر بزند . 

نعمت الله برخلاف فیلمهای آپارتمانی و تک لوکیشنی رایج در سینما توانسته با استفاده درست از لوکیشن ها و همچنین فضای زاهدان و زابل یک جلوه دیگری به فیلم بدهد . 

دوربین بسیار عالی عمل کرده است و قاب هایی که که روزبه رایگا بسته است بسیار حیرت انگیز و چشم نواز است . 

بازی امین حیایی و زری خوشکام بسیار خوب است و امین حیایی به دور شخصیت های کلیشه ای همیشگی اش ، در این فیلم متفاوت ایفای نقش میکند و خیلی خوب در شخصیت نوشته شده فرو میرود . 

دارا حیایی با توجه به اولین تجربه بازیگری اش مطلوب حاضر شده است . 

موسیقی متن هم که هیچ نیازی به تعریف ندارد و هرجا نام برادران پورناظری می آید به یقین میرسیم شاهکار گوشنوازی قرار است بشنویم و همچنین حنجره طلایی همایون خان شجریان که پایان فیلم را صدچندان جذاب میکند . 

⚠️خطر اسپویل ⚠️

در پایان فیلم پسر فرید و مصطفی (غواص) هردو میمیرند و از نشانه های آن میتوان به نبودن زخم پایین لب پسر فرید و دست های بی تکان در فنس های زیر آب و توربین قرمز رنگ در زیر آب اشاره کرد .

در پایان میشود گفت شعله ور شاهکار نیست ولی فیلم خوبی است که میتوانست به مراتب بهتر باشد.

پ.ن: این متن ، نقد شخصی بنده به فیلم "شعله ور" بوده و هیچگونه قصد تخریب اثر هنری فیلمساز را نداشته  و چه خوب که  به دیدگاه های دیگران احترام بگذاریم. 

رضا خلجی - ۱۶ بهمن ۱۳۹۶