(نقد فیلم سینمایی "سرزمین آواره ها | Nomadland")
"سرزمين آوارگان Nomadland" برخلاف رويه رايج هاليوود در چند سال اخير كه تلفيقى از زرق و برق و اكشن بوده، مجموعه اى از پيچيدگى هاى گوناگون زندگى را در قالب قصه اى كوتاه، ولى ديدنى و جذاب به تصوير كشيده است.
اين اثر، داستان سرسپردگى كارگردان است؛ سرسپردگى اى به انسان هاى ترك يار و ديار گفته، و كارگردان به وضوح اين سبك زندگى انسان هاى داخل فيلم خود را دوست دارد و با زنان آن همزادپندارى مى كند.
اين اثر به شدت مؤنث محور است، ولى با تغييراتى كه فمينيست طى سالها كرده، نمى توان بى درنگ كارگردان را فمينيست خواند.
اشتياق مفرط كارگردان به مؤكد كردن تنهايى شخصيت زن خود به كمك دوربين اكثراً ثابت، به غايى ترين و بيشترين آزادى عمل خود مى رسد... ممكن است برخى تماشاگران، اين اثر را افراطى و حوصل سربر بدانند، ولى قاعدتاً براى آنچه كه شايد شبيه زياده روى كارگردان در پرداخت به جزئيات زندگى شخصيت 'فـرن' (با بازى فـرانـسـيـس مـك دورمـنـد) به نظر برسد، توجيهى منطقى وجود دارد؛ و در طول اثر در عمل نشان مى دهد كه اصلاً به دنبال گرفتن قاب هايى چون مناظر پر از بافت رنگىِ نقاشى ها نيست و با انتخاب كوچ نشينانى واقعى از علاقه خودش به ثبت تصاويرى مستندگونه و واقعى براى تماشاگر مى گويد و تمام آدمهايى را كه بصورت اجمالى، گريزى به زندگى شان مى زنند، به شيوه دلخواه خودش نشان مى دهد؛ انسان هايى خوش رو كه از نجات خودشان راضى اند... اين در حالى ست كه هيچ خبرى از امكانات و چيزهاى آرامش بخش در دكور و اتمسفر اثر وجود ندارد؛ فضاهاى سرد، كويرهاى بى انتها و طبيعت خشن در كنار تنگى و دشوارى هاى زندگى در ماشين وَن با اينكه نشانى از زندگى آشناى انسان ها در خود ندارند، امّا با تلفيق موسيقى اى آرام و مينيمال در كنار بازى روان و سرشار از حس فـرانـسـيـس مـك دورمـنـد در برخى صحنه ها، چنان حس زندگى و نشاطى را به اثر مى بخشند كه برخى آثار با خرج ميليون ها دلار از خلق آن عاجز هستند.
و در نهايت اين اثر اجراى قدرتمندى از نشان دادن خوشى ها در كنار تراژدى هاى بزرگ و كوچك است ... معناى واقعى سينما در عصر ريخت و پاش افكت هاى تصويرى و مصنوعى ... يك تصوير سينمايى از زندگى، بدون زياده گويى و احساس گرايى مفرط.