رمانتیک-کمدی جذاب برای طرفداران ژانر

ترجمه اختصاصی سلام سینما

کمدی «عشق ازدواج تکرار» حکایت زوجی با سرنوشتی پیچیده به نام های «هیلی»(النور تاملینسون) و «روبرتو»(تیزیانو کاپوتو) است که در پلتفرم نتفلیکس در حال پخش است. ورود زوجی به یک ویلای ایتالیایی تبدیل به آزمایشی فاجعه آمیز به مدیریت یک پیشگو نادیده(پنی رایدر) می شود و قصد او از این آزمایش ، اثبات این حقیقت است که خوشبختی دائمی بازی فرصت ها است. میز شماره چهار جایی است که عروس جذاب آن را به دوستان انگلیسی زبانش اختصاص داده است. دوستان او شامل یک ساقدوش مرد ، دو نامزد سابق که به دنبال انتقام هستند و چهار احمقی که شکست عشقی خورده اند ، می شوند. یکی از این افراد برادر هیلی یعنی «جک»(سم کلفلین) است که در اوج ناامیدی در غم دختر رویاهایش(اولیویا مان) که یک روزنامه نگار جنگی است به سر می برد. خیلی زود ملغمه ای به راه می افتد و گره های داستانی پیش روی شخصیت های اصلی قرار می گیرند. کودکان بازیگوش به صورت رندوم کارت های دعوت روی صندلی ها را تغییر داده اند و حالا جک نمی داند سمی که گذاشته بود روی کدام میز است تا اینکه بیهوش شدن مهمانان روی بشقاب ها را به تماشا می نشیند. 

چیزی که در این فیلم طبیعی می نماید ، نقطه اوج داستان در عروسی است که با خون و اشک در می آمیزد. آنچه غیر طبیعی است بازگشت فیلم برای آزمودن این است که آیا اگر شکم پرست متفاوتی تبدیل به بی عرضه ی خفته می شد ، اتفاق دیگری می افتاد؟ این فیلم یک ادای دین هوشمندانه به فیلم فرانسوی «برنامه میز» محصول سال 2012 است که اینجا به مونتاژی ناشیانه از احتمالات و یک خط داستانی دیگر تقلیل یافته و با یک قطعه موسیقی کلاسیک همراه شده تا کمی بتواند به این شلختگی سر و سامانی دهد.

اگر کمی دیگر به هم کوبیدن درها ادامه پیدا می کرد ، فیلمنامه اکشن این فیلم می توانست رکورد کمدی های نازل بریتانیایی را بزند. متاسفانه نویسنده و کارگردان این اثر یعنی «دین کریگ» از شوخی های تحقیرآمیز بریتانیایی و بی احترامی به اشراف زادگان خارجی لذت می برد که این موضوع در سکوت داماد و زجر کشیدن مادربزرگ(جوزی مرلی) خود را به خوبی نشان می دهد. نوع پرداخت کمیک کریگ به کنایه هایی حمله ور می شود که می بایست چراغ راه او باشند. در عین حال او فیلم را بیش از حد در خدمت سرگرم کردن مخاطب قرار داده تا جایی که به ازای هر کاراکتر یک جوک یا شوخی در فیلم وجود دارد که بی پایان تکرار می شوند. به عنوان مثال دوست پسر حسود(آلن مصطفی) روی روش های مردانه تمرکز دارد. اما باز با همه ی این ها بهترین لحظه های کمدی فیلم مربوط به شوخی های فیزیکی است. 

کمدی فیلم آن قدر سوبژکتیو از آب درآمده که بنظر می رسد «عشق ازدواج تکرار» به دنبال مخاطب خاص خود بوده است. تنها نکته مثبتی که با همه ی این اوصاف درباره ی ساختن چنین فیلم غیرقابل تحملی در ژانر رمانتیک-کمدی(رام-کام) می توان گفت ، این است که امکان طرفداران این ژانر چیزی جذاب در «عشق ازدواج تکرار» به عنوان یک کمدی ضدرمانتیک بیابند. اما وقتی نوبت به چیدن میوه ی این رمانتیک-کمدی و خوردن آن می رسد ، فیلم در یک سطح متوسط باقی می ماند ، برداشت نهایی برای احساسی کردن فیلم ثمری ندارد و بازیگران موفق به بخشیدن عمق به کاراکترهای خود نمی شوند.

منبع : نیویورک تایمز

مترجم : وحید فیض خواه