روزنه از امید
اغذیه فروشی
فیلمی که به شدت میزانسن دقیقی دارد
طراحی های اگزوتیک پساآخرالزمانی مثل خانه ای که هر لحظه در حال خراب شدن است در میان شهری ویرانه با زمین هایی لم یزرع و آسمانی که از فرط کثیفی و تیرگی خورشیدی در آن پدیدار نیست که تمام این فضا سازی ها به مخاطب احساس نا امیدی و پوچی را القا میکنند.
ژونه علاقه ای به پیچیده کردن داستان ندارد تا مخاطب خود را به تأملی نسبت به موضوع وادار کند بلکه در ابتدای فیلم موضوع آن را مشخص خواهد کرد و منظور خورد را از اغذیه فروشی تماما به مخاطب خود نشان میدهد.
این تصویر سازی نسبت به موضوع را در اضطراب اول فیلم از فرار یک مرد مشاهده میکنیم
مردی که برای ما مشخص نیست چرا فرار میکند اما ناگهان قصاب را میبینم که او را میکشد و در سکانس بعدی گوشت او را به اهالی خانه میفروشد و نکته جالب اینکه اهالی نیز نسبت به این کار خشنود هستند و با این تصویر سازی ما این عمل را در بین آنان یک طریقه ای مرسوم و عادی خواهیم یافت
ژونه انسان هایی را به تصویر میکشد که به نهایت پوچی رسیده اند و به ندرت میتوان در فیلم او عواطف و احساساتی حداقلی را بین کاراکتر ها شاهد بود.
کاراکترهای او ( مستأجرین ) در خانه ای زندگی میکنند که در فیلم به عنوان یک نماد شناخته می شود
نمادی که بیان کننده تاریکی و پوچی یک جامعه منحط است
جامعه ای که رو به انحطاط باشد جامعه ای سست و محکوم به نابودیست همانطور که در فیلم خانه ای تماما متزلزل و سست را مشاهده میکنیم
در دیدگاه فیلمساز اهالی جامعه ای که نمیتوان در میان آنها امیدی رو به بهبودی یافت ، باید آن را ریشه کن کرد همانطور که در سکانس های آخر با حجم زیادی از آب تقریبا خانه ویران میشود و اهالی آن نیز با آن آب ویران کننده به پایین سقوط میکنند
البته با این تفاسیر با فیلمی ترسناک مواجه نخواهیم بود بلکه فیلم تنها یک کمدی سیاه است
با این حال ژان پیر ژونه تماما فیلم را از زاویه پوچی و تاریکی نگاه نکرده بلکه قهرمانی در آن ساختمان که نماد تاریکی و انحطاط است قرار میدهد
قهرمانی که دختر و تربیت یافته همان قصاب آدمخوار است
دختر او تبدیل به قهرمانی میشود برای بیدار کردن جماعتی منحط و محکوم به مرگ
فیلمساز میخواهد بگوید برای تغییر دادن یک اجتماع رو به زوال یا حتی فاسد شده مهم نیست چه خصوصیاتی داشته باشید بلکه اراده جدی برای زدودن و نابودی جهل و تاریکی در درجه اولی قرار دارد