فیلم «تاریخچه صدا» در کن 2025؛ تماشایی اما کم‌جان
فیلم «تاریخچه صدا» ساخته اولیور هرمانوس، روایتگر داستانی از دلتنگی خاموش است که درباره دو مرد جوان با پیوندی عمیق از طریق موسیقی، جنگ و عشقی ناگفته در دوران جنگ جهانی اول و سال‌های پس از آن ساخته شده است.
داستان حول محور لیونل (با بازی پاول مسکال) و دیوید (با بازی جاش اوکانر) می‌چرخد، دو موسیقیدان جوان که رابطه عاشقانه‌شان در سکوت و خویشتنداری شکل می‌گیرد. آن‌ها در کنسرواتوار بوستون با نگاهی مشترک به یک آهنگ محلی آشنا می‌شوند و بی‌هیچ جنجال و تنشی، وارد زندگی یکدیگر می‌شوند. فیلم از بیان احساسات و دیالوگ‌های پرتنش خودداری می‌کند و همه چیز با نجوا و آرامی جلو می‌رود.
هرمانوس با نگاه نقاشانه، دنیای فیلم را با رنگ‌های کم‌نور و فضاهای ساکت و مه‌آلود می‌سازد. اما همین رویکرد آرام و ملایم، گاهی باعث می‌شود فیلم از بیان احساسات عمیق و درونی خود باز بماند. جاش اوکانر نقش دیوید را با شخصیت جذاب و پیچیده‌ای بازی می‌کند اما پاول مسکال در نقش لیونل بازی آرامی دارد که گاهی به سردی و بی‌روحی نزدیک می‌شود.
فیلم به وضوح یادآور «کوه بروک‌بک» است اما از آن محافظه‌کارتر و محتاط‌تر عمل می‌کند. تصمیم مهم لیونل برای انتخاب آینده‌اش با دیوید، بدون بار احساسی لازم بیان می‌شود و این صحنه حیاتی تاثیرگذاری لازم را ندارد. سال‌ها می‌گذرد، نامه‌ها نوشته و بی‌پاسخ می‌مانند و لیونل در اروپا و روابط دیگر غرق می‌شود، اما دلتنگی برای دیوید همچنان باقی است. اگرچه فیلم گاه‌گاهی لحظات شاعرانه‌ای دارد، اما محافظه‌کاری در روایت باعث می‌شود تا نتواند به اوج احساسات برسد و در نهایت تاثیرگذاری خود را از دست می‌دهد.
منبع: worldofreel