چرا صحنه‌های مسابقه‌ای فیلم «F1» این‌قدر واقعی به‌نظر می‌رسند؟
فیلم سینمایی «F1» به کارگردانی جوزف کوشینسکی، با بازی برد پیت و دمسون ادریس، توانسته مرز میان واقعیت و سینما را در صحنه‌های پرشتاب مسابقات فرمول یک کم‌رنگ کند؛ تا جایی که بسیاری از مخاطبان، آن را یکی از واقعی‌ترین بازنمایی‌های مسابقات اتومبیل‌رانی در تاریخ سینما می‌دانند.
این فیلم که با بودجه‌ای حدود ۳۰۰ میلیون دلار تولید شده، نه تنها از جلوه‌های ویژه دیجیتال کم‌تر استفاده کرده، بلکه با نوآوری‌های فنی تازه‌ای توانسته تجربه‌ای بی‌سابقه از حضور در پیست مسابقه را برای تماشاگران بازسازی کند.
از «تاپ گان» تا فرمول یک
پس از موفقیت «تاپ گان: ماوریک»، که در آن کوشینسکی بازیگران را واقعاً به آسمان فرستاد، حالا او همان فرمول را برای زمین و اتومبیل‌های فرمول یک به کار گرفته است. در «F1»، دوربین‌های بسیار کوچک 6K ساخت شرکت Sony با همکاری Panavision به‌طور ویژه برای فضای فشرده کابین خودرو طراحی و در بدنه خودروها تعبیه شده‌اند. این دوربین‌ها در سرعت‌های بالای ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت و تحت فشار شدید G-Force عملکرد خود را حفظ کرده‌اند.
ساخت خودروهای اختصاصی برای سینما
برای رسیدن به این سطح از واقع‌گرایی، تیم سازنده با همکاری تیم Mercedes-AMG، شش خودروی مسابقه‌ای کاملاً اختصاصی ساخت که در طراحی آن‌ها مکان‌های نصب دوربین، تجهیزات ضبط صدا، و باتری‌ها پیش‌بینی شده بود. این خودروها نه فقط برای تصویرسازی، بلکه برای رانندگی واقعی بازیگران در پیست طراحی شدند.
تمرین چهارماهه برد پیت و دمسون ادریس
برد پیت و دمسون ادریس، بازیگران اصلی فیلم، برای ایفای نقش‌های خود در نقش راننده‌های تیم خیالی APXGP، یک دوره فشرده آموزش رانندگی با خودروهای فرمول یک را پشت سر گذاشتند. این تمرین‌ها در پیست‌های واقعی و پیش از برگزاری گرندپری‌های رسمی انجام شد. تصویربرداری در ۱۴ مسابقه فرمول یک واقعی انجام شده که شامل پیست‌هایی در لاس‌وگاس، سوزوکا، مکزیکوسیتی و ابوظبی بوده است.
ادای احترام به تاریخ سینما
فیلم «F1» به نوعی ادای دین به فیلم کلاسیک «Grand Prix» (۱۹۶۶) نیز محسوب می‌شود؛ اثری که با نصب دوربین‌های ۶۵ میلی‌متری روی خودروهای واقعی، تحول بزرگی در به‌تصویر کشیدن سرعت و هیجان ایجاد کرده بود. کوشینسکی نیز با الهام از همان روحیه نوآور، تلاش کرده با زبان تکنولوژی، تجربه‌ای اصیل از رقابت، خطر، هیجان و رانندگی را به سینما بازگرداند.
منبع: slashfilm