سیدنی سوئینی با وجود حاشیه تبلیغاتی، درخشش تازه‌ای در جشنواره تورنتو به دست آورد

سیدنی سوئینی در جشنواره‌ای معتبر برای معرفی فیلم تازه‌اش «کریستی» (Christy) حضور یافت و از این فرصت برای برجسته‌سازی نقش دشوار خود در این پروژه استفاده کرد. او در عین حال اعلام کرد حاضر نیست به جنجال اخیر پیرامون تبلیغی که در آن ایفای نقش کرده، واکنشی نشان دهد.

سیدنی سوئینی که هم‌زمان با حضورش در جشنواره فیلم تورنتو با پرسش‌های مکرر درباره جنجال یک آگهی تبلیغاتی مواجه بود، ترجیح داد تنها روی پروژه سینمایی خود تمرکز کند. منتقدان بزرگ سینما، از تحسین بازی او سخن گفتند تا نقدهایی درباره ضعف روایت فیلم، اما آنچه مسلم است، فیلم «کریستی» می‌تواند گامی رو به جلو در اثبات توانایی‌های او فراتر از نقش‌های معمول باشد.

فیلم «کریستی» در نخستین نمایش‌های خود بازخوردهای متفاوتی از سوی منتقدان دریافت کرد. عده‌ای از منتقدان بازی سوئینی را ستودند و آن را نمایشی دگرگون‌کننده و متعهدانه توصیف کردند. پیت هموند از وب‌سایت (Deadline) نوشت: «سوئینی فراتر از انتظار ظاهر می‌شود و تمام توان خود را برای روایت این داستان تاریک به کار می‌گیرد.» اوون گلیبرمن از ورایتی نیز تأکید کرد که نقطه قوت فیلم در روایت ساده زندگی «کریستی مارتین» است که قهرمانی او را به‌طور طبیعی برجسته می‌کند.

در همین راستا، جانی اولکسینسکی از (New York Post) بازی او را «خیره‌کننده» خواند و فیلم را «گامی مهم در نشان دادن توانایی‌های فراتر از کمدی و عاشقانه» توصیف کرد. کیت اربلند از ایندی‌وایر نوشت که سوئینی کاملاً در نقش محو می‌شود؛ از تغییر رنگ مو و چشم گرفته تا لهجه، حرکات و حتی انرژی کلی او. دیوید فیر از (Rolling Stone) نیز فیلم را «اثری قابل قبول و شاهدی جدی بر تعهد سوئینی برای پیشبرد پروژه‌ها» دانست.

با این حال، شماری از منتقدان به ضعف‌های فیلم اشاره داشتند. کارن جیمز از بی‌بی‌سی نوشت شهرت شخصی بالای سوئینی، باورپذیری او در نقش را دشوار می‌کند. دیوید رونی از هالیوود ریپورتر فیلم را «بدون احساس و بی‌اثر» توصیف کرد و بنجامین لی از گاردین معتقد بود روایت، تأثیر زندگی کریستی مارتین را به مخاطب منتقل نمی‌کند. در نهایت، نیک شاگر از (The Daily Beast) اثر را «چنان کلیشه‌ای» دانست که حتی یک هوش مصنوعی هم حاضر نیست آن را به‌عنوان اثری اصیل معرفی کند.

این واکنش‌های دوگانه نشان می‌دهد «کریستی» هرچند اثری بی‌نقص نیست، اما به‌عنوان ویترینی برای نمایش طیف توانایی‌های بازیگری سوئینی می‌تواند دستاوردی مثبت و «پیروزی کوچک» برای ادامه مسیر حرفه‌ای او باشد.