راز ناپدید شدن ۱۷ کودک در ساعت ۲:۱۷ بامداد؛ Weapons مرموزترین فیلم ترسناک سال

فیلم با بازی جاش برولین و جولیا گارنر، روایتگر ناپدید شدن گروهی از کودکان در ساعت ۲:۱۷ بامداد است، اما ماجرا از آنچه به نظر می‌رسد بسیار عمیق‌تر و شخصی‌تر است. کرگر فیلمنامه را پس از مرگ یکی از نزدیک‌ترین دوستانش نوشت و با تدابیر سخت‌گیرانه‌ای سعی در حفظ رازهای داستان داشته تا تماشاگران بی‌هیچ آمادگی وارد کابوس شوند.

چرا ۱۷ کودک ساعت ۲:۱۷ بامداد ناپدید شدند؟ نگاهی به دنیای رازآلود فیلم ترسناک «سلاح‌ها» (Weapons) که کسی جرئت لو دادنش را ندارد.

فیلم «سلاح‌ها»، ساخته‌ جدید زک کرگر، کارگردان فیلم تحسین‌شده‌ «بربر» (Barbarian)، با پرده‌ای ضخیم از رمز و راز ساخته شده است؛ فیلمی که از دل اندوه شکل گرفته و طوری طراحی شده که مخاطب هرگز آمادگی پیچش‌های بی‌پایان آن را نداشته باشد.

فیلم‌نامه با نام‌های رمزی توزیع شد، نرم‌افزاری سخت‌گیرانه برای خواندن متن مورد استفاده قرار گرفت، و کنفرانس خبری‌ای برگزار شد که در آن، بازیگران تقریباً اجازه گفتن هیچ‌چیز نداشتند.

به «سلاح‌ها» خوش آمدید. مرموزترین فیلم سال تا این لحظه، و آن‌طور که باید، یکی از سخت‌ترین آثار برای توصیف. این فیلم چندروایتی، هر بیست دقیقه ساختار خود را بازسازی می‌کند. و همان‌طور که خود کارگردان تأکید می‌کند: "هر چه کمتر بدانید، تجربه‌تان بهتر خواهد بود."

فیلم با نمایش ناگهانی ناپدید شدن همه کودکان یک کلاس، به جز یک نفر در ساعت ۲:۱۷ بامداد آغاز می‌شود. پس از آن، جامعه‌ای سردرگم می‌ماند که باید بفهمد چه کسی یا چه چیزی پشت این اتفاق است.

جاش برولین، بازیگر نقش اصلی، می‌گوید فضای سری فیلم‌های مارول را تجربه کرده، اما محرمانه‌نگه‌داشتن اطلاعات در «سلاح‌هاپ» فرق می‌کند: "در این پروژه، همه‌چیز در جهت حفظ خلاقیت است، نه محدودیت شرکتی و قراردادی. انگار خود داستان تبدیل به یک شخصیت مستقل شده."

اندوهی که پشت ترس نهفته است
زک کرگر نگارش فیلم‌نامه را پس از مرگ ناگهانی یکی از صمیمی‌ترین دوستانش آغاز کرد؛ تجربه‌ای که نه‌تنها بر لحن، بلکه بر ساختار کل فیلم اثر گذاشت.

او می‌گوید: "تنها نکته‌ مثبت آن فاجعه این بود که توانستم از دل اضطراب بنویسم، نه جاه‌طلبی. ایده‌ ناپدید شدن بچه‌ها و جامعه‌ای که باید با این خلأ روبه‌رو شود، خیلی فوری و واقعی به‌نظر می‌رسید."

کرگر می‌گوید در همه شخصیت‌های فیلم بخشی از خودش را بازتاب داده است: "همه شخصیت‌ها در حال دست‌وپنجه نرم کردن با همان چیزی هستند که من تجربه‌اش کردم."

جولیا گارنر، یکی از ستارگان فیلم، می‌گوید حس شخصی بودن داستان دلیل اصلی جذب او به پروژه بود: "احساسات کاملاً واقعی‌اند. بله، فیلمی ترسناک است، اما در اصل درباره آدم‌ها، فقدان و از دست دادن کنترل است."

اگرچه کرگر صریحاً می‌گوید که از فیلم‌های ترسناک درباره غم و اندوه خسته شده، اما «سلاح‌ها» همچنان بار سنگین یک درد خاموش را در دل خود حمل می‌کند. تماشاگران شاید متوجه آن نشوند، اما برای خود کرگر، این فیلم راهی برای پردازش اندوهش بوده است.

راز زمان ۲:۱۷؟ هیچ دلیلی ندارد!
یکی از عناصر کلیدی داستان، زمان ۲:۱۷ بامداد است. اما برخلاف انتظار، هیچ مفهوم عمیق و خاصی پشت آن نیست. کرگر با خنده می‌گوید: "کاش می‌تونستم بگم دلیل خاصی داشته، ولی واقعاً فقط یک زمان تصادفی بود."

پروژه‌ای در سکوت کامل
برای محافظت از داستان، کرگر از نرم‌افزاری به‌نام (Embershot) استفاده کرد. برنامه‌ای فوق‌العاده محدودکننده که فقط به‌صورت آنلاین قابل دسترسی بود، امکان اسکرین‌شات یا اشتراک‌گذاری نداشت و در هر لحظه می‌توانست توسط خود کارگردان از بین برود.

نگه‌داشتن راز، احترام به روح داستان است
برای کرگر، پنهان‌کاری فقط حفظ راز داستان نیست، بلکه محافظت از قلب تپنده‌ فیلم است؛ تجربه‌ای که مخاطب باید آن را بدون آمادگی، با چشمانی باز و ذهنی بی‌خبر، تجربه کند.