مراسم تشییع پیکر «علی معلم» منتقد، کارشناس و تهیه‌کننده شناخته شده سینمای ایران دقایقی است که با حضور جمعی از هنرمندان در ساختمان شماره 2 خانه سینما در حال برگزاری است. در این مراسم بعضی از بزرگان سینمای ایران سخنانی در وصف علی معلم بیان کردند که این بیانات در ادامه آمده است

جواد طوسی: او یک عاشق بی‌نظیر در مورد سینمای سرزمین خودش بود

علی معلم استقلال عمل خودش را داشت، او یک عاشق بی‌نظیر در مورد سینمای سرزمین خودش بود و می‌توانست یک مشاور خوب باشد. علی معلم بر پایه یک رفاقت جشنی را برگزار می‌کرد و به حافظ تعلق خاطر زیادی داشت.
وی گفت: او به یک انزوا و غر زدن‌هایی در خلوت رسید. معلم بیشتر باید در بازی‌های فرهنگی حضور پیدا می‌کرد.

جعفر جوزانی: علی معلم یکی از سپهسالارهای سینمای ایران بود

علی معلم یکی از بزرگترین سپهسالارهای سینمای ایران بود. احساس علی این بود که همه باید فیلم بسازند، او می‌گفت برای سینما باید بسترسازی کرد. او می‌گفت سینما کلمه نیست، تصویر است. برای همین مجله «دنیای تصویر» را در آورد. علی مشعل این مسیر را روشن کرد. او احساس می‌کرد باید جشنواره مردمی توسط مردم برگزار شود تا تقدیر کند از تولیدکنندگان و کسانی که دیده نمی‌شوند.
او برای هدف استراتژی داشت و راه را برای سینماگرها باز می‌کرد. با هزینه خود به دیگر کشورها می‌رفت و برای سینمای ایران رایزنی می‌کرد. علی دورترها و افق‌ها را می‌دید. با کسی تعارف نداشت و برخی از قلمش می‌ترسیدند. او جمع را می‌فهمید و خوب رهبری می‌کرد. نمی‌خواستم این رفتن را باور کنم. چرا تو باید بری اگر بحث رفتن باشد ما باید می رفتیم. چرا تو با ان همه نترس بودن. من یکی از عشاق علی هستم. ما نتوانستیم کاری که او کرد را انجام بدهیم. علی تاثیرگذارترین فرد سینمایی و اهل قلم بود که می‌شناختمش.

سعید راد:  او رفیق بود، دوست بود و عشق خرج می‌کرد
شاید بیش از 6 بار با علی معلم به بهشت زهرا(س) رفتیم، حیف که زود نوبت خودش رسید. او رفیق بود، دوست بود و عشق خرج می‌کرد و برای خرج کردن آن با سخاوت دست‌هایش در جیبش بود و به این منظور «جشن حافظ» را راه انداخت. چرا هیچ وقت یادمان نیفتاد از این دوست قدردانی کنیم؟
وی افزود: می خواهم باور کنم خبر مرگش شایعه است. او در آرزوی ساختن فیلم سینمایی «کوروش» از دنیا رفت.

 ابوالحسن داودی: خدا، تا لطفی کند و این شر را از سینمای ایران بر دارد

من جاهای مختلف صحبت کردم و تنها جایی که صحبت نکردم مراسم ختم یک دوست بوده و نمی‌دانم چرا حرف‌زدنم نمی‌آید؟ فکر می‌کنم دیگر دیر شده است و برای اولین بار چیزی نوشتم که حرفی است با خدا، تا لطفی کند و این شر را از سینمای ایران بر دارد.

بیش از سی سال بود که همدیگر را می‌شناختیم، وجه مشترک ما شهرستانی بودن ما است. او عشق نثار خانواده‌اش می‌کرد و من باور نخواهم کرد که او مرده است.

سیروس الوند: بدانند این ستاره‌ها دنباله‌دارند

در این سال و بد و نحس و بخیل، همه ما داغداریم. برخی تنگ‌نظران خوشحالند، همان‌هایی که سر جشن حافظ او را به دادگاه کشاندند. ولی بدانند این ستاره‌ها دنباله‌دارند، مانند عباس کیارستمی. علی در جوان‌های زیادی تکثیر خواهد شد و امیدوارم همچنان جشن حافظ برگزار شود و ما حس کنیم علی زنده است.

علیرضا رییسان: او زمانی که مجله‌اش را بستند تنها ماند

آخرین مراسم یادبودی که حرف زدم هفت سال پیش برای زنده‌یاد سیف‌الله داد بود. بعد از هفت سال آمدم؛ امروز برای من تکلیف کردند که بیایم، ای کاش جای ما عوض شده بود. با علی رفاقت دلی داشتم. او زمانی که مجله‌اش را بستند تنها ماند. وقتی به جریان فرهنگ نگاه می‌کنید برخی اول و یا آخر راه هستند، اما علی خود راه بود! او مجیز نمی‌گفت و کرنش نمی‌کرد و بر سر حرفش باقی می‌ماند.

او هیچ وقت ناملایمت‌ها را در قضاوت خود اثر نمی‌داد. همسر علی برایش یار و همراه بود. ایمان دارم روح علی تبدیل به یک وضعیت بهتری شده است.

هیوا مسیح: نهنگی بود که اقیانوس می‌خواست

از علی معلم گفتن توان بزرگی می‌خواهد اما می‌توانم بگویم در پس سال‌ها دوستی مردی را شناختم که به آنچه می‌گفت ایمان داشت. خداوند هر صد سال مردی بزرگ و زنی بزرگ به بشریت هدیه می‌دهد این انسان خاص قرار است با رنج های خود بار رنج های تاریخی مردم را به دوش بکشد، او برای سینمای ایران چنین بود. شانه‌های فرهنگ ما زخمی شده است. او گذشته از توصیف شاعرانه من، نهنگی بود که اقیانوس می‌خواست اگرچه در حوضچه زیست و کارهای بزرگی کرد. سال 95 سال بد و سیاه دست از سر این سرزمین بردار! مردان بزرگ پس از مرگ تازه آغاز می‌شوند، علی معلم از امروز آغاز شد.

حسین انتظامی معاون مطبوعاتی: او یک روزنامه‌نگار مؤلف بود

علی معلم دو وجه داشت؛ بخشی در سینما و بخشی در مطبوعات بود. او با مجله نامداری که به سختی آن را حفظ کرد، توانست کار بزرگی کند، او یک روزنامه‌نگار مؤلف بود که با سختی آن را حفظ کرد.

امید معلم فرزند علی معلم: مسیر پدرم را ادامه خواهم داد

پدرم اگر اینجا بود می‌گفت احترام همه را نگه‌دار! به من همیسه در مجالس می‌گفت دم در بایست، اگر کسی را نشناختند بی‌احترامی نشود. شماها از راه‌های دور آمدید، ممنونم. خودم قدر پدرم را ندانستم او سنی نداشت. خطاب به دوستانی که خوشحالند می‌گویم، مسیر پدرم را ادامه خواهم داد. او همیشه از من این را می‌خواست.

منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما: علی معلم عاشق زیستن بود او سپیدمو و سپیدپوش و سپیددل بود

زمانی که به منزل علی معلم رفتم جوانانی را دیدم به نام امید معلم و ایمان معلم. بدون ایمان و امید راه به جایی نخواهیم برد، چقدر این نام‌ها معنا بخش زندگی هستند.

علی معلم عاشق زیستن بود او سپیدمو و سپیدپوش و سپیددل بود. او برای من تنها یک سینماگر نبود، او از عالم نظر سخن می‌گفت و تسلط خوبی به حوزه کاری‌اش داشت او تازه آغاز شده و نرفته است، آن هم با وجود خانواده‌اش. سینمای ایران مسیری است برای آینده‌ای پر از امید.