.jpg?w=728&q=75)
چرا بازیگران ترجیح می‌دهند سینما را رها کنند؟
در جشنواره چهل‌وسوم فیلم فجر، غیبت بسیاری از چهره‌های مشهور سینمای ایران، مانند پیمان معادی، هدیه تهرانی، جواد عزتی، مهران مدیری، صابر ابر، نگار جواهریان، هومن سیدی و دیگران، موجی از سوالات را در خصوص شکاف بین سینما و شبکه نمایش خانگی ایجاد کرده است. اگرچه جشنواره امسال با حضور چهره‌های زیادی همراه بود، اما عدم حضور این بازیگران نشان‌دهنده گرایش بیشتر ستارگان به شبکه نمایش خانگی است؛ جایی که دستمزدها و گردش مالی بالا موجب تمایل بیشتر به حضور در این پلتفرم‌ها می‌شود.
در سال‌های اخیر، حضور بازیگران در سریال‌های نمایش خانگی به خصوص با دستمزدهای کلان به یک روند معمول تبدیل شده است. برای مثال، در سریال‌هایی همچون «ازازیل»، اخبار مربوط به دستمزدهای بالا حتی در قالب تبلیغات رسانه‌ای منتشر شد، که این خود نشان‌دهنده چرخش مالی بالاتر از سینما در این شبکه‌ها است. این موضوع همواره توسط منتقدان مورد انتقاد قرار گرفته و به نظر می‌رسد که دستمزدهای نجومی در نمایش خانگی در حال برهم زدن تعادل میان سینما و تلویزیون هستند.
از آنجایی که دستمزدهای بازیگران در فیلم‌های سینمایی معمولاً بین ۳ تا ۴ میلیارد تومان است، این رقم معادل یک یا دو ماه فعالیت در یک سریال نمایش خانگی است. این تفاوت بزرگ در دستمزدها باعث شده که بازیگران ترجیح دهند در پروژه‌های نمایش خانگی به جای فیلم‌های سینمایی حضور داشته باشند. این تمایل به حضور در سریال‌های پرمخاطب، خود به روندی ادامه‌دار در سینما تبدیل شده که به‌ویژه در سال‌های اخیر شدت گرفته است.
در واقع، بازیگران مطرحی همچون پیمان معادی، بابک حمیدیان، نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که از نام‌های شناخته‌شده سینما هستند، بیشتر وقت خود را در پروژه‌های شبکه نمایش خانگی گذرانده‌اند. برای مثال، پیمان معادی با سریال «ازازیل»، هوتن شکیبا با «تاسیان» و «سووشون» و نوید محمدزاده با سریال «گُما» حضور پررنگی در این پلتفرم‌ها داشتند و همین امر باعث کاهش حضور آنها در جشنواره فیلم فجر شد.
در کنار این بازیگران، کارگردانانی چون هومن سیدی و محمدحسین مهدویان که همواره در جشنواره فیلم فجر حضور داشتند، این بار ترجیح داده‌اند پروژه‌های خود را در شبکه نمایش خانگی پیگیری کنند. این تغییر مسیر به‌ویژه از آنجا آشکار می‌شود که سینماگران با توجه به دستمزدهای بالای شبکه نمایش خانگی، خود را در یک دور باطل از تصمیم‌گیری بین سینما و نمایش خانگی می‌بینند.
این وضعیت، شکاف میان سینما و نمایش خانگی را عمیق‌تر می‌کند و جشنواره فیلم فجر را که در گذشته محلی برای رشد و معرفی چهره‌های جدید بود، به سکویی تبدیل کرده است که خود سینماگران و بازیگران مطرح به شبکه نمایش خانگی کوچ کرده‌اند. این مسأله بیانگر تغییرات عمده در سیستم سینمایی کشور است که نیاز به بررسی و بازنگری دارد.