ترامپ با بولدوزر از روی تاریخ رد شد؛ تخریب سینمای 80 ساله کاخ سفید

«انجمن تاریخی کاخ سفید» می‌گوید روزولت به عنوان سی و دومین رئیس جمهور ایالات متحده که از اهمیت فرهنگ عامه آگاه بود، در سالن تخریب‌شده اخبار جنگ جهانی دوم را دنبال می‌کرده است. او در سال ۱۹۴۳ وقتی ایالات متحده درگیر جنگ دوم جهانی شد گفته بود: «سرگرمی همواره یک سرمایه ملی است. در زمان صلح گران‌بهاست و در زمان جنگ ضروری.»

پیش از احداث «سینمای خانوادگی کاخ سفید» رؤسای جمهور آمریکا از جمله «وودرو ویلسون» به تماشای فیلم می‌نشستند اما رؤسای جمهور دهه‌های بعد از این سینما لذت می‌بردند. «بیل کلینتون» گفته بود: «ایر فورس وان یا کمپ دیوید یا چنین چیزهایی از بهترین مزایای «کاخ سفید» نیستند. سالن سینمای بسیار خوبی است که اینجا داریم، چون مردم همیشه برایم فیلم ارسال می‌کنند.»

این سالن سینمای ۴۲ نفره در گذر زمان دستخوش تغییر شده بود. «اینسایدر» گزارش داده است که رنگ صندلی‌های سالن در ابتدا سبز و رنگ پرده‌هایش خردلی بوده و به صندلی سفید و پرده‌های گل‌دار تغییر پیدا می‌کند پیش از آنکه یکدست قرمز شود.

«جیمی کارتر» ژانویه سال ۱۹۷۷ دستور داده بود که در این سالن فقط فیلم‌های «خانوادگی» به نمایش درآید اما کریسمس همان سال فیلم «کابوی نیمه‌شب» (Midnight Cowboy) که برنده اسکار شد و داستانی درباره یک تن‌فروش مرد در دهه ۱۹۶۰ نیویورک روایت می‌کرد اکران شد.

«استیون اسپیلبرگ» در سال ۲۰۱۱ از اکران فیلم «ای.تی.» (E.T) برای رئیس جمهور «رونالد ریگان» گفته بود: «رئیس جمهور، بانوی اول و همه مهمانانشان که شامل ساندرا دی اوکانر در اولین هفته فعالیتش به عنوان قاضی دیوان عالی می‌شد، و چند فضانورد... فکر می‌کنم نیل آرمسترانگ آن‌جا بود، صد در صد اطمینان ندارم، اما شب شگفت‌انگیزی بود.»

اسپیلبرگ به یاد آورده بود: «[ریگان] بلند شد و در آن سالن به اطراف نگاه کرد، تقریباً مثل این بود که بخواهد سرشماری کند، و گفت:‌ «می‌خواستم از شما تشکر کنم که «ای.تی.» را به «کاخ سفید» آوردید. از فیلم شما بسیار لذت بردیم.» و بعد دوباره نگاهی به اطراف انداخت و گفت: «و چند نفر در این جمع حضور دارند که می‌دانند آنچه روی پرده نشان داده شد کاملاً واقعی است.» و بدون لبخند این را گفت! اما به هر حال همه خندیدند. همه در آن جمع خندیدند چون مثل شوخی بیانش کرد، اما وقتی آن را می‌گفت لبخند نمی‌زد.» کارگردان اضافه کرده بود که تنها ایراد ریگان از فیلم تیتراژ پایانی طولانی آن بوده است.