جذاب برای کودکان، نوستالژیک برای والدین

ترجمه اختصاصی سلام سینما

آیا انیمیشن «اسپیریت: اسب سیمارون» ساخت سال 2002 را بخاطر دارید؟ من هم یادم نبود ، به همین خاطر نام آن را جستجو کردم. نزدیک به دو دهه از ساخت این انیمیشن ترسیم شده با دست می‌گذرد ، انیمیشنی که مجموعه انیمیشن پرطرفدار نتفلیکس ، سوارکار اسب آزاد براساس آن ساخته شده است ( تا الان 78 قسمت از آن پخش شده و همچنان دارد پرقدرت ادامه می دهد.) این انیمیشن جدید ، به عنوان نمونه‌ای از بازاریابی متقابل برند، اساساً بازسازی شده این مجموعه است (یا لااقل می توان گفت بازگویی قسمت‌های اصلی داستان آن است.) به عنوان انیمیشنی که فله ای و برای مصرف سریع ساخته شده ، چیز چندان بدی درباره انیمیشن اسپریت رام نشده نمی‌توانگفت. در عین حال متأسفانه ، هیچ چیز به‌خصوص خوبی هم در آن دیده نمی شود. این انیمیشن نمونه‌ای تمام‌عیار از حد‌‌وسط و معمولی بودن است.

داستان انیمیشن جدید ارتباط حداقلی با انیمیشن قبلی دارد ، بنابراین دیدن (یا به خاطر آوردن) داستان 2002 ضرورتی ندارد. تنها موضوع مشترک هردو این است که دارای اسبی وحشی به نام اسپریت هستند. در هیچ یک از موارد برای اسب جنبه انسانی انگاشته نشده است (احتمالاً به دلیل ترس از مقایسه با فیلم "آقای اد") ، هرچند صدای "درونی" اسپریت در انیمیشن اسب سیمارون توسط مت دیمون دوبله شد. این بار این ویژگی او از بین رفته است. شخصیت اصلی این فیلم لاکی پرسکات (ایزابلا مرسد) است ، دختری جوان با چشمان مانگا که از شهر بزرگ خارج شده و به محل تولد خود - شهر مرزی میرادرو - بازمیگردد. آنجا همانجایی بود که پدرش ، جیم (جیک جیلنهال) با خانواده‌اش اقامت گزید و در آنجا مادرش ، میلاگرو ناوارو (ایزا گونزالس) ، که بدلکار بود ، از دنیا رفت. لاکی با همراهی کورا (جولیان مور) عمه همیشه هشیار ومراقب خود ، سعی می کند با پدرش ارتباط برقرار کند و در عین‌حال با سبک زندگی بسیار متفاوت از زندگی که به آن عادت کرده است ، در حال سازگار شدن است. او دو دوست پیدا می کند - ابیگیل استون (مکینا گریس) و پرو گرنگر(مارسای مارتین) - و با اسب وحشی یعنی همان اسپریت که در اصطبلی متعلق به پدر پرو زندگی می کند سعی می‌کند ارتباط برقرار کند. هنگامی که دزد اسبی (والتون گوگینز) قصد ربودن اسپریت را دارد ، این لاکی است که اسپریت را نجات می‌دهد (البته با کمک ابیگیل و پرو).

اگرچه این فیلم تاریخ خاصی را مشخص نمی‌کند ، اما به نظر می‌رسد که داستان در دوران پس از جنگ داخلی آمریکا در حال جریان است. با استفاده از دیالوگ نمی توان این مسئله را تشخیص داد ، که البته کاملا شبیه معاصر به نظر می‌آید ، که این ناهماهنگی زمانی عجیب و غریبی است. شخصیت‌ها به گونه‌ای رفتار می‌کنند و صحبت می‌کنند که گویی از اوایل قرن بیست و یکم هستند اما بی‌شک داستان در اواخر قرن نوزدهم است. من فکر نمی‌کنم که این مسئله بیشتر بچه‌ها را آزار دهد ، و البته بدیهی است که سازندگان نگران نحوه درک فیلم توسط بزرگسالان نیستند. تمرکز بر یک گروه مخاطب هدف باعث می‌شود که این فیلم توجه افراد خارج از آن گروه را چندان جلب نکند.

شاید مقایسه انیمیشن اسپریت رام نشده با انیمیشنی از دیزنی / پیکسار غیرمنصفانه باشد - چه از نظر بودجه و چه از بازیگران ، فاصله زیادی با آنها دارد - اما به هر حال ظاهر این فیلم کاملاً معمولی است. به نظر می آید ، به دلیل نداشتن اصطلاح بهتری برای آن ، آن را "کارتونی" بنامیم. اگرچه انیماتورها شایستگی خود (حداقل در بیشتر قسمت های انیمیشن) نشان می دهند ، اما در کل مدت زمان 87 دقیقه این انیمیشن تصویر یا لحظه‌ای به‌یاد‌ماندنی وجود ندارد.

هنگام بحث درباره فیلم های انیمیشنی ، من غالبا اشاره می کنم که آنها دارای دو گونه مخاطب هستند: آنهایی که به گونه‌ای طراحی شده‌اند که کل خانواده را درگیر خود می‌کنند و آنهایی که آنچنان روی مخاطب کودک متمرکزند که به بزرگسالان بیچاره‌ای که بچه‌ها را همراهی می‌کنند، اهمیتی نمی‌دهند. انیمیشن اسپریت رام نشده متعلق به دسته دومی است. بچه‌ها (به‌ویژه دختران) ممکن است از پالت رنگ فیلم ، سکانس های کمتر اکشن فیلم و اسپریت‌محور جذاب آن سه شخصیت لذت ببرند. با این حال ، هر کسی که به اندازه کافی سنش بیشتر باشد، به این فیلم را بعنوان بازخوانی کسالت آوری از سریال نتفلیکس نگاه میکند، انیمیشنی ارزان‌قیمت با حداقل شایستگی هنری و بیشتر برای فروش و کسب درآمد. 

منبع: ریل ویوز

مترجم: وحید فیض خواه