به نظر مى آيد كف گير مارول به ته ديگ رسيده است. پس از چند فاز سينمايى موفق حالا مارول به سراغ كركترهاى خاك خورده اش رفته است. با تماشاى فيلم حاضر دليل اين خاك خوردگى موجه مى شود. "جاودانگان" كركترهاى جذابى نيستند. چند ناميرا كه وظيفه ى حفاظت از بشر را در مقابل همتايان شروشان را دارند. منطق داستان به شدّت تخيلى و دور از ذهن است! چرا بايد مشتى بيگانه از ما محافظت كنند؟! مگر دشمنان بيگانه ى ما بدتر از ثانوس هستند؟ ثانوس با آن عظمت در برابر كاپيتان آمريكا و مرد عنكبوتى و... زانو زد، حالا چه نيازى به انجلينا جولى بلاند و يك هم جنس گرا و ... است. در ضمن غيبت اين عزيزان در ماجراى حمله ى ثانوس و توجيه فيلم هم به يك شوخى شباهت دارد. بيش از نيمى از فيلم صرف جمع شدن جاودانگان مى شود. دريغ از يك فصل اكشن هيجان انگيز! كلوئى ژائو وزنه ى سنگينى را بلند كرده كه نتوانسته از پسش بر بيايد. "جاودانگان" فيلم بسيار ضعيفى است. ضعفى كه هم در كارگردانى و هم در شخصيت پردازى مشهود است.