اكسپرسونيسم
فريدون جيرانى آن قدر به تاريخ سينما تسلط دارد كه ساخت فيلمى با حال و هواى «خفه گى» نه تنها از او بعيد نيست بلكه شايسته ى اوست. درباره ى «خفگى» بايد مفصلاً نوشت اما به صورت خلاصه، از وجوه مثبت آن فضاسازى درخشان جيرانى ست كه به واسطه ى نورپردازى، طراحى صحنه و لباس و اندازه و انتخاب قاب ها صورت گرفته است. نويد محمدزاده، بازى كنترل شده ترى نسبت به هميشه دارد و كاملاً بر قالب نقش مى نشيند اما حضور الناز شاكردوست در فيلم غافلگير كننده است؛ علاوه بر گريم اعجاب آور او، بازى بسيار خوب و فن بيان جديدي كه گويى ديگر متعلق به شاكردوست فيلم هاي پيشين نيست تصوير جديدى از شاكردوست را به مخاطب نشان مى دهد. نقشى كه او در فيلم جيرانى ايفا كرده است احتمالا نقشيست كه بسيارى از بازيگران آرزوى ايفاى آن را داشته اند.
نقش هاى مكمل فيلم منهاى پولاد كيميايى نيز حضورى موثر در كار دارند؛ از پرديس احمديه گرفته تا ماهايا پطروسيان كه او نيز چهره پردازى متفاوتى دارد و البته يك بازي به يادماندنى پس از سالها دورى از سينما.
كار در اجرا شما را به ياد فيلم هاى نوآر دهه ٤٠ ميلادى فرانسه مى اندازد، حتى بشدت يادآور فيلم "شيطان صفتان" هانرى ژرژ كلوزوست. ضمن آنكه بازى با نورها و بهره گيرى از سايه هاى تند و پركنتراست آن يادآور كارهاى اكسپرسيونيستى دوران صامت است. طراحى لباس درخشان كار دگرديسي شخصيتها را به زيبايى بازنمايى مى كند؛ صحرا مشرقى اى كه ابتدا او را در لباسى شبيه به لباس راهبه ها مي بينيم در پايان فيلم به هيولايى عجيب تبديل مى شود. فريدون جيرانى، استاد طراحى درام هاى روانشناسانه است و «خفه گى» بى ترديد يكى از درخشان ترينِ اين درامهاست. در آشفته بازارى كه سينماي ايران مملو از درام هاي تكراري شده است، تماشاي فيلمي اين چنين خاص و رعب آور كه گويى در ناكجاآبادى زمستان زده و طلسم شده سپرى مى شود بسيار ارزشمند است.