5 فیلم به یادماندنی با پدرهایی ترسناک و ویرانگر

اختصاصی سلام سینما - به مناسبت اکران فیلم «پیرپسر» به کارگردانی اکتای براهنی و تصویر تلخ و ترسناک پدری به‌نام غلام باستانی، تصمیم گرفتیم به سراغ نمونه‌هایی از پدران تاریک و آزارگر در تاریخ سینما برویم. در «پیرپسر»، رابطه پدر و پسر با خشونتی عریان و سرکوبگرانه به تصویر کشیده شده که یادآور پدران سلطه‌گر، خودشیفته یا حتی روان‌پریشی‌ست که در آثار برجسته‌ سینمای جهان هم نمود یافته‌اند.

در ادامه، ۵ نمونه از پدران ترسناک و آسیب‌زا در سینما را مرور می‌کنیم؛ پدرانی که به‌جای تکیه‌گاه، به تهدیدی درونی برای خانواده تبدیل شده‌اند:

۱. دنیل پلِین‌ویو | خون به پا خواهد شد (There Will Be Blood – 2007)

کارگردان: پل توماس اندرسن

امتیاز IMDb: 8.2

متاکریتیک: 93

مدت زمان: 158 دقیقه

دنیل دی-لوییس در نقشی فراموش‌نشدنی، دنیل پلین‌ویو را به تصویر می‌کشد: یک «نفتی» جاه‌طلب که برای رسیدن به موفقیت، هر نوع رابطه انسانی را زیر پا می‌گذارد. پسرخوانده‌ی او در این مسیر قربانی سکوت، بی‌توجهی و حتی انفجار دکل نفتی می‌شود. دنیل نماد مردی‌ست که عطش قدرت، او را از هرگونه احساس پدرانه تهی کرده. و البته... «شیک‌تُ می‌خورم!» جمله‌ای‌ست که برای همیشه در ذهن‌ها می‌ماند!

۲. پدران مختلف | روبان سفید (The White Ribbon – 2009)

کارگردان: میشائیل هانکه

امتیاز IMDb: 7.8

متاکریتیک: 84

مدت زمان: 144 دقیقه

این درام سیاه و سفید در روستایی خیالی در آلمان، پیش از جنگ جهانی اول می‌گذرد. میشائیل هانکه با نگاهی عمیق و نمادین، خشونت‌های پنهان در روابط خانوادگی را تصویر می‌کند. از دکتری که با بیرون مهربان است و در خانه دخترش را آزار می‌دهد گرفته تا کشیش و بارونی که سلطه و تحقیر را توجیه می‌کنند. این پدران نمادی از خشونت نهادی‌شده‌ای هستند که نسل بعدی را برای پذیرش فاشیسم آماده می‌کنند.

۳. هَری وُرم‌وود | ماتیلدا (Matilda – 1996)

کارگردان: دنی دویتو

امتیاز IMDb: 7

متاکریتیک: 72

مدت زمان: 102 دقیقه

در این کمدی خانوادگی کلاسیک بر اساس کتابی از رولد دال، دنی دویتو نقش پدری فریب‌کار، بی‌عاطفه و سطحی را بازی می‌کند که دختر نابغه‌اش، ماتیلدا، را به‌کلی نادیده می‌گیرد. او درگیر کلاه‌برداری‌هایش است و هیچ اعتنایی به نیازهای عاطفی یا هوش خارق‌العاده‌ی فرزندش ندارد. اگرچه فضای فیلم طنزآمیز و فانتزی‌ست، اما تصویری دقیق از بی‌مسئولیتی پدرانه در دنیای کودک ارائه می‌دهد.

۴. جک تورنس | درخشش (The Shining – 1980)

کارگردان: استنلی کوبریک

امتیاز IMDb: 8.4

متاکریتیک: 68

مدت زمان: 146 دقیقه

«درخشش» یک کلاسیک وحشت است که در آن جک نیکلسون نقش پدری نویسنده را بازی می‌کند که همراه همسر و پسرش به هتلی دورافتاده می‌روند. اما به‌تدریج دچار جنون شده و به تهدیدی مرگبار برای خانواده‌اش تبدیل می‌شود. کوبریک با دقت، جنون، الکل، خشونت پنهان خانوادگی و انزوا را در هم می‌آمیزد و پدری می‌سازد که به‌معنای واقعی کلمه ترسناک است.

۵. توماس | فورس ماژور (Force Majeure – 2014)

کارگردان: روبن اوستلوند

امتیاز IMDb: 7.2

متاکریتیک: 87

مدت زمان: 120 دقیقه

در یک سفر خانوادگی به کوهستان، به‌دنبال بهمن ناگهانی، توماس بدون هیچ فکری همسر و فرزندانش را رها می‌کند و تنها از مهلکه می‌گریزد. خانواده نجات می‌یابند، اما اعتماد و احترام نابود می‌شود. این فیلم سوئدی درامی روان‌شناسانه و تلخ است درباره غرور مردانه، نقش پدری و شکست در لحظه‌ی حیاتی. ناتوانی توماس، به‌نوعی خشونتی پنهان در دل روابط خانوادگی‌ست.