پادشاه سینمای احساسی به پرده سینما بازمی‌گردد
آیا لاسه هالستروم را به یاد دارید؟ کارگردانی که روزگاری یکی از مهره‌های اصلی هالیوود برای ساخت درام‌های احساسی و جوایزپسند بود. اما با تغییر ذائقه صنعت فیلمسازی، سینمای لطیف و عاطفی او نیز تقریباً ناپدید شد — و این باعث شد هالستروم در سال‌های اخیر سراغ آثار جوان‌پسند (YA) برود.
اکنون، پس از سال‌ها دوری از سینمای آمریکا، او بازگشته است. شرکت Amazon/MGM تریلر فیلم جدید او با عنوان «نقشه‌ای که تو را به من می‌رساند» (The Map That Leads to You) را منتشر کرده است؛ فیلمی عاشقانه بر پایه رمان پرفروش جی.پی. مانینگر که قرار است ۲۰ اوت (اوت ۲۰۲۵) در سینماها اکران شود.
این فیلم داستان «هدر» (با بازی مدلین کلاین) را روایت می‌کند؛ دختری فارغ‌التحصیل که به همراه دوستانش به سفری در اروپا می‌رود. اما آشنایی ناگهانی‌اش با «جک» (با بازی کی‌جی آپا) به ماجراجویی‌ای عاطفی و کشف دوباره خود تبدیل می‌شود.
این اولین فیلم آمریکایی هالستروم از سال ۲۰۱۸ و فیلم پرهزینه‌ی «فندق‌شکن و چهار قلمرو» است. هرچند در این فاصله، فیلمی به نام «Helma» را در سوئد کارگردانی کرد و همچنین روی سریال «The Darkness» نیز کار کرد.
نگاهی به آثار او در دو دهه گذشته نشان می‌دهد که او همچنان به ساخت آثار احساسی و خوش‌ساختی چون «Dear John»، «Safe Haven»، «A Dog’s Purpose»، «Salmon Fishing in the Yemen» و «The Hundred-Foot Journey» علاقه‌مند مانده است. البته نباید «Hachi: A Dog’s Tale» را فراموش کرد؛ فیلمی که علی‌رغم پنهان ماندن، یکی از آثار دل‌نشین کارنامه اوست.
هالستروم اولین‌بار با فیلم «زندگی من به‌عنوان یک سگ» (۱۹۸۵) در سطح بین‌المللی شناخته شد؛ فیلمی تأثیرگذار که نامزد دو جایزه اسکار شد و نگاه هالیوود را به سوی او جلب کرد. او سپس در دهه ۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ با آثاری چون «قوانین خانه سایدِر»، «شکلات» و «خبرهای حمل‌شده با کشتی» به اوج رسید.
اما شاید شاهکار بی‌بدیل او همچنان «چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد؟» باشد؛ فیلمی مستقل و انسانی درباره خانواده‌ای در شهری کوچک که بازی درخشان لئوناردو دی‌کاپریو و جانی دپ را در خود جای داده و هنوز از بهترین آثار دهه ۹۰ به شمار می‌رود.
اما با گذر زمان، سینمای هالیوود تغییر کرد. استودیوها به‌جای درام‌های متوسط و ادبی، به‌دنبال فرنچایزهای میلیاردی رفتند. و هالستروم، برخلاف برخی هم‌دوره‌ای‌هایش، نتوانست خود را با این جریان وفق دهد.
با این حال، نمی‌توان فراموش کرد که در حدود بیست سال، این کارگردان آرام و سوئدی یکی از مهم‌ترین و موفق‌ترین چهره‌ها در سینمای ملودرام آمریکا بود. حالا باید دید آیا «نقشه‌ای که تو را به من می‌رساند» می‌تواند این حس نوستالژیک را زنده کند یا نه.
منبع: worldofreel