علی (بهرام رادان) و هانیه (گلشیفته فراهانی) در فیلم سنتوری (داریوش مهرجویی، 1385): عشق، حتی پس از فروپاشی
عشق علی و هانیه با موسیقی شروع می‌شود و با اعتیاد به پایانی دردناک منتهی می‌شود. با این حال، دقایق کوتاهی که مسیر صعودی این رابطه را نشان می‌دهد، خالق یکی از پرشورترین روابط عاشقانه سینمای ایران است. علی و هانیه هر دو سرگشته، عاطفی، پرشور و گریزان از قیدوبندهای جامعه اطراف هستند و همین است که آن‌ها را به هم پیوند می‌زند. اما شاید به همین دلیل است که چنین رابطه‌ای نمی‌تواند به این سادگی‌ها ادامه پیدا کند. اعتیاد علی مقدمه جدایی آن‌ها را ایجاد می‌کند اما لزوما به‌معنی پایان عشق آن دو نیست. سکانسی که هانیه با لحنی حسرت‌بار و بغض‌آلود از جامعه و محیطی گلایه می‌کند که علی را به این راه کشاند، به‌خوبی نشان‌دهنده باقی‌ماندن عشقی است که از این به بعد قرار است در قلب هانیه و علی ادامه پیدا کند و نه در قالب یک زندگی مشترک. «سنتوری» مشخصا قرار است حسی از اندوه و حسرت در ما ایجاد کند اما این باعث نمی‌شود تا عشق جذاب و بی‌آلایش علی و هانیه را فراموش کنیم.
