انتقادهای تند سریال استودیو از هالیوود
قسمت هفتم از سریال "استودیو" با نام "Casting" نه تنها بهترین اپیزود این سریال تا امروز است، بلکه به عنوان بهترین کمدی استریم‌شده‌ی سال ۲۰۲۵ شناخته می‌شود. این سریال طنز به کارگردانی مشترک ست روگن، ایوان گلدبرگ، الکس گریگوری، پیتر هیوک و فریدا پرز، با دیدی انتقادی و در عین حال طنزآمیز، نگاهی به فرآیند تولید فیلم در هالیوود دارد.
در این قسمت، پیش‌تولید فیلم فرضی "The Kool-Aid Movie" در جریان است. نیکلاس استولر به عنوان کارگردان انتخاب شده، فیلمنامه‌نویسان جوانی سناریو را نوشته‌اند و آیس کیوب برای صداپیشگی نقش Kool-Aid Man قرارداد امضا کرده است. اما مدیران استودیو با بازی ست روگن، آیک بارینهولتز و کاترین هان، هنگام بررسی انتخاب بازیگران به بحران هویت نژادی و ترس از بازخوردهای شبکه‌های اجتماعی برمی‌خورند. آن‌ها تلاش می‌کنند تا ترکیبی از تنوع نژادی و حساسیت اجتماعی را رعایت کنند، اما مشخص است دغدغه اصلی آن‌ها نه عدالت نژادی بلکه جلوگیری از رسوایی رسانه‌ای است.
سریال با طنزی تند، به‌ویژه سفیدپوستانی را که تنها نگران برداشت بیرونی از رفتارشان هستند و نه خود رفتار، هدف قرار می‌دهد. در روند داستان، پیشنهاداتی چون تغییر نژاد کل اعضای خانواده‌ی انیمیشنی Kool-Aid، استفاده از بازیگران سیاه‌پوست برای جبران "کاستی‌های نمایشی" و حتی ترکیب شخصیت‌های همجنس‌گرا با فرزندخوانده‌ای آسیایی مطرح می‌شود.
در لحظه‌ای کلیدی، وقتی تصمیم گرفته می‌شود که تمامی بازیگران فیلم سیاه‌پوست باشند، نویسندگان سفیدپوست پروژه را ترک می‌کنند، زیرا معتقدند نباید برای شخصیت‌هایی که تجربه زیستی‌شان را ندارند، بنویسند. این موضوع شکافی عمیق در شیوه تفکر مدیران سفیدپوست هالیوود را نشان می‌دهد؛ جایی که از ترس قضاوت، جلوی تولید روایت‌های اصیل گرفته می‌شود.
در ادامه، استولر اعلام می‌کند که برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها، از انیمیشن تولیدشده با هوش مصنوعی استفاده خواهد کرد. این تصمیم با واکنش تند آیس کیوب همراه می‌شود که در مراسم کامیک‌کان، در پاسخ به سوال یکی از هنرمندان معترض، شعار "مرگ بر هوش مصنوعی" سر می‌دهد و صحنه را ترک می‌کند. در مقابل، تماشاگران نیز با فریاد و هو کردن، خشم خود را نسبت به حذف نیروی انسانی از فرآیند خلاقانه نشان می‌دهند.
این صحنه به‌وضوح نشان می‌دهد که مدیران هالیوود همچنان در درک خطر واقعی هوش مصنوعی و جایگزینی آن با خلاقیت انسانی ناتوان هستند. در حالی که از ترس متهم شدن به نژادپرستی، سیاست‌های محتاطانه اتخاذ می‌کنند، اما تهدیدی چون بی‌ارزش شدن هنر انسانی برایشان اهمیتی ندارد.
نویسنده مقاله، با اشاره به گزارش اخیر روزنامه‌نگار مستقل کت تنبرج از رسانه‌ی Spitfire News، این روند را با موج ویرانگر "محوریت ویدیو" در دهه گذشته مقایسه می‌کند که به سقوط رسانه‌های خبری منجر شد. به باور او، مدیران امروزی به قدری نگران هستند که شاید در آینده درباره‌ی هوش مصنوعی اشتباه کرده باشند، که چشم خود را بر اشتباهات کنونی‌شان بسته‌اند.
منبع: slashfilm