تعریف و تمجید گای پیرس از بازیگری کیران کالکین

گای پیرس، بازیگری که برای نخستین‌بار در حرفه خود نامزد جایزه اسکار شده است، به‌تازگی در مصاحبه‌ای با خبرگزاری گاردین از فصل جوایز و فیلم‌برداری جدیدترین اثر خود در زندان، صحبت کرد. 

وی در نقش هاریسون لی ون بورن در فیلم بروتالیست به کارگردانی بردی کوربت بسیار خوش درخشید. شاید عجیب باشد بازیگری چون گای پیرس که آثار موفق فراوانی چون یادگاری، محرمانه لس‌آنجلس و مهلکه در کارنامه خود دارد، چگونه تا کنون نامزد جایزه اسکار نشده است؟  

از گای پیرس پرسیدند نامزدشدن برای اسکار چه حسی دارد؟ وی در پاسخ با خنده گفت: «مسخره است که تا کنون نتوانستم نامزد شوم. اما بردن آن واقعاً خنده‌دار می‌شود. من قبلاً برای چند جایزه نامزد شده‌ام؛ اما هیچ‌وقت چیزی نبرده‌ام. قرار هم نیست اسکار ببرم! کیران کالکین به‌جای من برنده خواهد شد. او تا کنون همه جوایز نقش مکمل امسال را برای فیلم درد واقعی درو کرده است.» 

یوری بوریسوف برای فیلم آنورا، ادوارد نورتون برای فیلم یک ناشناخته کامل، کیران کالکین برای یک درد واقعی و جرمی استرانگ برای فیلم کارآموز رقیب‌های گای پیرس در بخش بهترین بازیگر مکمل مرد هستند. 

باوجوداینکه بروتالیست سر تیتر خبرهاست، گای پیرس قصد تبلیغ برای این فیلم را ندارد. در عوض می‌خواهد درباره جدیدترین اثر خود، درون، صحبت کند. 

درون نخستین فیلم چارلز ویلیامز، در مقام کارگردان است. 

گای پیرس در این فیلم در نقش زندانی ستم‌دیده‌ای به نام وارن مورفت که سعی دارد یکی از زندانیان جوان به نام مل را متقاعد کند تا هم‌سلولی بدنام خود را به قتل برساند. 

درون داخل یک زندان واقعی در کشور استرالیا فیلم‌برداری شده است. این بازیگر درباره تجربه کار در زندان گفت: «همه وسایل زندان آن جا بود، نگهبانان همه حضور داشتند. ما هر روز برای ورود و خروج از ساختمان زندان، توسط حراست به‌صورت کامل بازرسی می‌شدیم، اما کنترل ساختمان در دست ما بود. تجربه مفرح و جالبی را برایم رقم زد.» 

گای پیرس کار بر پروژه درون را پس از اتمام بروتالیست آغاز کرد. هر دو فیلم درباره روابط بین دو مرد است. در بروتالیست رابطه بین ون بورن و لازلو تاث و در فیلم درون دینامیک بین مل و وارن به تصویر کشیده شده است. 

مرز بین خصوصیات این روابط تیره‌وتار است. چه رفتاری برادرانه، پدرانه و یا حتی خشونت‌بار توصیف می‌شود؟ 

به نظر می‌آید گای پیرس عاشق چنین نقش‌هایی است. وی در این مورد می‌گوید: «با افزایش سنم، سعی می‌کنم روابط بین خود و دوستان و دشمنانم را درک کنم. البته دشمن نه به آن معنی که فکر می‌کنید. منظورم افرادی است که در حق من بدی کرده‌اند. من نسبت به شکنندگی، آسیب‌پذیری شرایط زندگی خود چه با همسرم، فرزندم یا برادرم کنجکاوم. اگر نویسنده‌ای به این مسائل بپردازد، با جان‌ودل نقشش را قبول می‌کنم.»