اجتماعی و تلخ!
بالاخره اولین فیلم "مهران مدیری" ساخته و اکران شد. فیلمی اجتماعی-انتقادی که رگه‌هایی از کمدیِ تلخ و گزنده هم داره. مدیری که چند سال بود برای ساخت اولین اثر سینمایی‌ش دورخیز کرده بود و جسته‌وگریخته صحبت از همکاری با فیلمنامه‌نویس‌هایی نظیر ژوله، الوند و حتی قاسمخانی، به میون می‌اومد اولین فیلمش رو با سناریویی از خودش جلوی دوربین برد. نزدیک‌ترین کار به "ساعت پنج عصر" به لحاظ تِم محوری و پروداکشن، "مرد هزار چهره"س. اینجا با یک شخصیت خوب (و نه ساده) مواجهیم که بخاطر خوب بودنش، طی چند ساعت اتفاقای عجیبی براش پیش میاد که مخاطب در اون اتفاقات پیکان انتقادات رو به سمت خودش می‌بینه!
به جز نقد اجتماعی که در فضای فیلم جریان داره، پایان‌بندی‌شو بسیار دوست داشتم و امیدوارم مردم متوجه نکته پایانی اون شده باشن!
بازی "سیامک انصاری" نسبت به کارای قبلی مدیری، یه سروگردن بالاتره و بازی دقیق و کنترل‌شده‌ای به لحاظ حسی ازش می‌بینیم.
کارگردانی درجه یک مدیری بخصوص در سکانس‌های شلوغِ پر از هنرور، و قاب‌های زیبا و پر ابهت "کلاری" هم که سروشکل خاصی به فیلم بخشیده!
در مجموع به نظر بنده فیلم اول مدیری نمره قبولی رو می‌گیره که البته چیزی جز این از مدیریِ محبوب و کاربلد، انتظار نمیره!
حتماً این فیلمو ببینید؛ البته نه به عنوان یه کار کمدی، که به عنوان یه فیلم اجتماعیِ تلخ!