بردپیت در فیلمی درخشان با سبک اپرای فضایی

  اختصاصی سلام سینما- بردپیت در این فیلم درخشان با سبک اپرای فضایی، برای پیداکردن پدرش به ستاره ها می رسد. 

بردپیت در فیلم پرشکوه و فضانوردی جیمز گری که در آن از فیلم «اینک آخرالزمان» استفاده شده است به دنبال پدرش، تامی لی جونز، می گردد که مدت طولانی است ناپدید شده است. 

در فیلم «به سوی ستارگان» از جیمز گری، برد پیت در نقش کاپیتان ویلارد، فضانوردی است که ماموریت هیجانی را برعهده می گیرد تا مخاطبین جشنواره ونیز را مجذوب کند. 

در اینجا به جای جنگل های انبوه با سرما سروکار داریم. به جای سربازان ویت کنگ، جانوران آدمخوار و دزدان سوارکار دیده می شوند. فیلم فوق العاده ای که در آن خشونت با درد و ناامیدی همراه شده است. به سوی ستارگان همه چیز دارد و باعث می شود که برای پیمودن این سفر کمربندهای خود را ببندیم. 

فیلم در آینده نزدیکی روایت می شود که در آن روی مک براید (برد پیت) افسر تنهایی است که به خودش به این دلیل که تاکنون ضربان قلبش بالاتر از 80 نرفته است می بالد. او برای پیداکردن پدر گمشده اش، مردی که او را بسیار کم می شناسد، به سیاره نپتون می رود و برای متوقف کردن اشعه های کیهانی غیرقابل انتظار که تهدید کننده حیات در زمین هستند به جستجو می پردازد. پیت، نقش مک براید را با حرکاتی ماهرانه و کمترین اشتباه به خوبی بازی می کند. نقش آفرینی او آنقدر قابل باور است که به سختی می توان گفت در حال بازی کردن است. 

«در پایان، پسر از گناهان پدرش رنج می برد»،این جمله را مک براید زمانی می گوید که سفینه به سمت تاریکی می رود. فرمانده کرتز (تامی لی جونز) فضانورد برجسته ای است که سالها قبل به غیبت بدون مرخصی رفته است و این امکان وجود دارد که از طریقی در بحران های اخیر نقش داشته باشد. رئیس اگرچه مخفیانه تصمیم دارد تا سلطه وی را از بین ببرد اما به روی می گوید که می خواهد تا پدرش به خانه بازگردد. در حالی این سخنان به گوش روی می رسد که وی هیچ احساسی در خود حس نمی کند. احساسات او نسبت به این مرد پیر همواره با تناقض همراه بوده است. او حتی نمی داند که می خواهد پدرش را زنده پیدا کند یا خیر. اما با این وجود هنوز پیغام هایی برای او می فرستد و منتظر پاسخ می ماند. 

 جیمز گری (که با کمک ایتن گراس فیلمنامه را نوشته است) یکی از تهیه کنندگان رسمی سینمای تاریک و چالش برانگیز بوده است. از فیلم «محوطه» تا «مهاجر» و «شهر گمشده زد». اما او تاکنون فیلمی به سختی این اپرای فضایی روانشناختی، با ظاهری سرد، عمقی تاریک و فلش های ناگهانی از خشونت نساخته بود. «به سوی ستارگان» ظاهرا ساده به نظر می رسد اما در واقع فیلم بسیار مهمی است و هیچ نوع عیب و نقصی ندارد. 

زمانی که روی به مریخ می رسد، فیلم از سبک علمی تخیلی به داستان های پدر و پسری تبدیل می شود. روی که تاکنون خونسردی خودش را حفظ کرده بود در این جا متوجه افزایش ضربان قلبش می شود. او ارتباطش را با زمین قطع کرده است و برای مواجه شدن با شیاطین آماده است. همانطور که «به سوی ستارگان» از داستانی کاملا ترسناک به فرجامی ناگهانی تغییر می کند، روی نیز به سمت اعماق تاریک تری حرکت می کند. در فضا هیچ کس نمی تواند فریاد شما را که پدرتان را صدا می زنید بشنود.  

منبع: گاردین

مترجم: مهتاب عیوضی