فیلمی با بازی بابک کریمی در جشنواره فیلم هلند

فیلم سینمایی «سانشاین اکسپرس» به کارگردانی امیرعلی نوایی نماینده سینمای ایران در بخش رقابتی (مسابقه تایگر) جشنواره بین‌المللی روتردام هلند خواهد بود.

همچنین فیلم‌های «غفلت» به کارگردانی علی کسمایی محصول ۱۹۵۳ و مستند «تهران تاریخ ناتمام» به گارگردانی سعید نوری نیز در بخش «سینمای بازیافته» جشنواره به روی پرده می‌روند و فیلم سینمایی «جمعیت» ساخته سهند کبیری هم در بخش «آینده درخشان» این رویداد سینمایی انتخاب شده است.

پنجاه و چهامین جشنواره فیلم رتردام از تاریخ ۳۰ ژانویه تا ۹ فوریه (۱۱ تا ۲۱ بهمن) در کشور هلند برگزار می‌شود.

«سانشاین‌اکسپرس» نخستین فیلم بلند و داستانی این کارگردان ایرانی است که در تهران ساخته شده و اولین نمایش جهانی خود را در فستیوال روتردام خواهد داشت.

ونیا کالودیرچیچ در کاتالوگ جشنواره، درباره سوژه فیلم، زیر عکسی از بابک کریمی، از بازیگران «سانشاین اکسپرس» نوشته است:

«به هر یک از شرکت‌کنندگان در یک بازی، نقش‌آفرینی شخصیتی خاص اختصاص داده شده‌ است؛ آنها سفری خیالی با قطار را به جزیره‌ای آغاز می‌کنند تا برنده جایزه‌ای نقدی باشند. اما این رقابت به مرور به نمای کوچکی از محدودیت‌هایی تبدیل می‌شود که در زندگی واقعی خود تجربه می‌کنند. رقبا در یک بازی نقش‌آفرینی بدون نام، به محلی عزیمت می‌‌کنند که یک بازرس مدارک شناسایی‌شان را بررسی می‌کند و نقش شخصیتی را که باید بازی کنند، به آن‌ها اعلام می‌کند. سپس آن‌ها سوار بر قطاری جعلی، به جزیره خیالی «هرمیا» برود. برای برنده شدن، شرکت‌کنندگان باید در نقش شخصیت خود باقی بمانند و وظایفی را که به آن‌ها محول شده انجام دهند. اما با حرکت قطار، برخی از شرکت‌کنندگان به این شک می‌افتند که این بازی و نقش‌آفرینی، فراتر از آن چیزی است که ابتدا به نظر می‌رسید. آنچه در ابتدا صحنه‌ای ساختگی به نظر می‌رسید، به‌تدریج به طرز ناخوشایندی به واقعیت تبدیل می‌شود، با مقصدی که همچنان ناشناخته است…»

نویسنده مطلب در کاتالوگ جشنواره در ادامه آورده: «فیلم «سانشاین اکسپرس» اثر امیرعلی نوایی، تمثیلی باشکوه است که به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه سیستم‌های تمامیت‌خواه از طریق همدستی جمعی به حیات خود ادامه می‌دهند.

امیرعلی نوایی این تمثیل را با عناصر رقابتی یک برنامه تلویزیونی واقع‌نما در فضایی کافکایی ترکیب می‌کند تا دنیایی خلق کند که بازتابی از زندگی افرادی باشد که نقش شخصیت‌ها را ایفا می‌کنند.

این نقش‌آفرینی نمایشی آزادی به همراه ندارد، بلکه اسارت را تشدید می‌کند. شرکت‌کنندگان در دنیایی حرکت می‌کنند که در آن مفهوم انتخاب یک توهم است و اجبار نه‌ تنها از طریق زور، بلکه با دستکاری روانی و عاطفی اعمال می‌شود.

در دنیایی که ترس بر آن حکمفرماست، این درام فشرده امیرعلی نوایی نشان می‌دهد که حتی افراد بافضیلت نیز می‌توانند به انجام ظالمانه‌ترین اعمال سوق داده شوند.»